The badboy with the good girl

Hoofdstuk 4

We lopen het Nederlands lokaal in, en ik ga weer naast Jimmy zitten. Hij is best oke, we hebben het altijd heel gezellig en hij is echt heel grappig. Voor ons zitten Joyca en Dean. Ik probeer Dean zo veel mogelijk te vermijden, zodat mijn gevoelens misschien over gaan. Ook als we met z'n alle gaan afspreken ofzo probeer ik hem niet aan te kijken enzo. Maar het gevoel gaat gewoon echt niet weg, hij is zo aardig, zorgzaam en lief enzo. Telkens als ik hem aankijk komen die gevoelend gewoon vanzelf. Als ik opkijk uit mijn gedachtes, zie ik dat Dean is omgedraaid.

"Saar, wil je na school afspreken. Ik wil even met je praten." Vraagt hij lief. Ik krijg gelijk een overdosis zenuwen in mijn lijf.

"Uhm... ja hoor." Antwoord ik zo onverschillig mogelijk, en ik kijk weg naar Jimmy. Ik zie in mijn ooghoek dat Dean met rollende ogen weer omdraait.

"Wat is er?" Vraagt Jimmy. Ik haal mijn schouders op en glimlach naar hem.

"Saar ik weet dat er iets is, en je hoeft er niet over te praten. Maar stop het niet weg he. Als je ooit over iets wilt praten mag je dat tegen mij zeggen." Hij aait over mijn rug, en terwijl hij dat doet wordt het me te veel. Ik sta op en loop de klas uit. Het is niet alleen Dean, maar gewoon alles. Nieuwe vrienden, nieuw huis, nieuwe school, nieuwe klas etc. Soms had ik gewild dat we nog in LA woonden, bij m'n oude vrienden en in mijn oude huis. Ik ben gewoon bang om alleen of eenzaam te zijn, waardoor het misschien soms te veel wordt. Ik ga bovenaan de grote trap zitten, in een studiehuisje.

"Saar?" Hoor ik iemand vragen. Jimmy komt het huisje binnen lopen.

"Hey, mag ik bij je komen zitten?" Vraagt hij lief.

"Ja tuurlijk." ik schuif een stukje opzij.

"Wil je praten?" Hij kijkt me begripvol aan. Ik haal m'n schouders op.

"Gaat het over Dean?" Vraagt hij voorzichtig.

"Ik weet het niet zo goed." Antwoord ik verward.

"Ik zie dat je Dean echt leuk vind." Concludeert Jimmy.

"Het is niet alleen dat. Het is gewoon de hele verhuizing. Ik vind het moeilijk om nieuwe vrienden te hebben, en ik mis m'n oude vrienden en leven. En het is niet dat ik het hier nou zo stom vind, want iedereen is aardig en m'n leven is gewoon goed. Maar ik vind die grote verandering gewoon heel moeilijk. En ik ben hier nog niet eens een maand, en dan heb ik al 'ruzie' met een nieuwe vriend. Het wordt soms gewoon iets te veel." Leg ik uit.

"Ik snap je. Maar dat je nu al een soort van ruzie hebt, wat je niet eens ruzie kan noemen, dat betekent alleen maar dat ze zich vertrouwt voelen bij jou." Ik kijk hem vragend aan.

"Kijk, je wordt minder snel boos op mensen die je niet goed kent of niet vertrouwd, dan bij mensen die je kent en vertrouwd bij voelt. En ik snap dat het alles bij elkaar is, en alle nieuwe dingen." Zegt hij, en ik knik. Ondanks hij zo lief is, begin ik toch te huilen. Ik vind het gewoon niet fijn om er over te hebben.

"Sorry" Verontschuldig ik me.

"he, je mag best huilen hoor. Sterker nog het is soms juist goed om te huilen." Hij geeft me een knuffel.

"Waarom ben je zo lief tegen me Jimmy?" Vraag ik, en hij begint te lachen.

"Omdat ik je mag Saar." Lacht hij.

"Maar waarom ben je in de klas zo gemeen en egoïstisch, en ga je om met Daimen, Joyca en Aisha?" Ik kijk hem aan. Hij kijkt een beetje beschaamd weg.

"Op de basisschool was ik altijd een stil juffenkindje, en werd daardoor ook gepest. En toen ik naar de middelbare ging, wou ik gewoon een heel nieuwe karakter aannemen. Iemand die brutaal is en durft te praten, en die wordt aanbeden door iedereen. En sindsdien ben ik er niet meer vanaf gekomen." Zegt hij.

"Jim, je kunt je karakter niet veranderen. Je bent en blijft altijd die verlegen jongen, alleen verstop je dat voor iedereen. En je hoeft dat niet te doen, je bent leuk zoals je bent." probeer ik hem over te halen.

"Maar waarom werdt ik vroeger gepest dan? Ze moesten mij juist hebben, omdat ik verlegen en stil was." Zegt hij met een fellere toon.

"Maar Jim dat was toen. Je kan niet voor altijd iemand anders gaan spelen, omdat je vroeger door een stel kleuters gepest bent. Iedereen is nu volwassener geworden, en denken meer na." ik leg een hand op zijn schouder.

"Maar dat is best moeilijk, als er sinds klein kind tegen je is gezegd dat het slecht is als je verlegen of stil bent." Hij kijkt me aan, en ik zie dat hij het er moeilijk mee heeft.

"Dat snap ik ook heel goed, en je hoeft ook niet in één keer te veranderen. Maar denk er wel over na, en je hebt mij altijd en ik weet zeker dat Moon en Tibbe enzo je ook mogen als je minder arrogant doet." Ik glimlach begripvol en geef hem een knuffel. Ondertussen zijn m'n tranen opgedroogd, en lopen we terug naar de klas.

-------------------------------

"Wat was er nou net in de les?" Vraagt Jens. We zitten met z'n alle op de grote trap, en ik voel dat iedereen wilt weten wat er was.

"Het werdt me allemaal even te veel. De verhuizing en alle nieuwe dingen enzo." Antwoordt ik. En ik zie dat Dean opnieuw met z'n ogen rolt.

"Wat deed Jimmy toen hij achter je aan ging?" Vraagt Moon.

"Hij was heel lief, en hij vroeg gewoon rustig of ik wou praten enzo. En toen hebben we gepraat over van alles, en over zijn verleden enzo. En hij is echt heel aardig. Hij heeft een arrogante karakter aangenomen door zijn verleden, en nu durft hij niet meer zichzelf te zijn. En ik vroeg me af of wij hem een keer konden uitnodigen om mee te gaan, als we een keer gaan afspreken." Vraag ik voorzichtig.

"Ja, ik wil hem op zich wel leren kennen." Zegt Eefje.

"We kunnen hem dan misschien ook het gevoel geven dat hij gewoon zichzelf mag zijn, en dat hij er niet alleen voor staat." Zegt ook Jeppe. Hij zegt altijd zulke wijze dingen, waar je echt wat aan hebt. De rest van de groep stemt ook voor, behalve Dean.

"Hoezo zouden we dat doen? Hij is gewoon een arrogant vervelend jongetje. Het slaat gewoon helemaal nergens op." Roept hij boos.

"Ohw en Joyca is wel lief en aardig?" Roep ik boos terug.

"Is dat de reden dat je me al meer dan een week negeert?" Hij is ondertussen gaan staan, en staat dreigend met zijn handen te schreeuwen. Ik schrik, en schuif een beetje naar achter.

"Dean doe normaal!" Roept Ole. Dean pakt zijn tas en loopt weg.

"Gaat het Saar?" Ole legt een arm om me heen.

"Ja, hij heeft ook gelijk dat ik hem negeer. Maar dat moet hij één op één met mij bespreken. En hij wou na school ook afspreken om te praten, maar daar heb ik nu echt geen zin in." Antwoord ik.

"Het slaat ook nergens op dat hij Jimmy zo afzeikt, en wel dood leuk met Joyca omgaat. Waar niks mis mee is, maar ga een ander dan niet lopen afzeiken." Zegt Nore een beetje geïrriteerd.

—————————————————

"Tot morgen Saar!" Roept Jeppe nog achter zich.

"Tot morgen Jep." En hij fiets het fietsenhok uit.

"Saar kunnen we even praten?" Dean staat ineens naast m'n fiets.

"Nee sorry, ik heb echt geen zin om met jou te praten." Zeg ik geïrriteerd.

"Komt dit door wat er in de pauze is gebeurt?" Vraagt hij.

"Je kan niet zo tegen mij uitvallen, en vervolgens zonder sorry vragen of ik nog wil praten." ik kijk hem doordringend aan. Zijn ogen blijven mooi.

"Sorry hoor, maar wie is degene die mij al meer dan een week negeert!" Opnieuw doet hij een dreigende stap naar voren.

"Daar gingen we het toch over hebben na school! Maar daar heb ik zo dus geen zin meer in." En doe een stap naar achter.

"Dus jij mag wel boos zijn door mij te negeren, en ik mag niet boos zijn. En trouwens ik weet niet eens waarom je boos bent, ik zeg tenminste waarom ik boos ben." zijn stem wordt steeds feller.

"Dean je kan niet zo boos doen tegen mij, door in het bijzijn van al die mensen zo tegen mij te schreeuwen. Kom dan gewoon naar me toe." Ik trek mijn fiets uit het fietsenrek en loop weg. Vandaag moet ik dat pokken eind naar huis fietsen, omdat Ome Zack naar werk moet en de treinen niet langs school komen.