#1

31 6 0
                                    

Δεν ξέρω γιατί  αρχισα  να γράφω  αυτό  το όνομα μου γέλιο το ξέρω.  Απλός  με αυτό  θελω να δείξω πως ένα όνομα  μια εικόνα  κάτι διαφορετικό   κάτι χαρούμενο   από πίσω  του μπορεί να κρύβει  κάτι θλιβερό, να νιώθει  μόνο του κι απλός  να είναι εδώ μέσα  κι μια νύχτα  να αρχίζει να γράφει  σκέψεις  έτσι κιαλιος ποτέ κανείς  δεν θα τα δει η κι να τα δει  δεν νοιάστηκε.Απλος να θέλει  να μείνει  μόνο του να δείχνει  δυνατό  να έχει "φίλους " κι  να γελάει  αλλά κάνει  να  μην ξέρει   ότι κάθετε  κι κλαίει  τα βράδυα  πως ξεσπάει  ξέροντας  τις δυσκολίες  που περνάει αλλά να μην ανοίγετε  να υπάρχουν πραγματικά  άτομα ππ νοιάζονται,αλλά να μην ανοίγετε  σε κανέναν,να αρχίσει να κλείνετε  μέσα του  κι απλός  να κάθετε  να κλαίει.

Αγαπημένο  μέρος  τα αστέρια  αυτά που θα το καταλαβαίνουν  ,αυτα που  φωτίζουν  το σκοτάδι   λες κι το σκοτάδι  είναι  μια μαύρη  ψυχή  κι τα αστέρια  οι  ελπίδες  που μπορεί να υπάρχουν.Να νοιώθεις  ότι μόνο αυτά μπορούν να σε καταλάβουν  κι σε παρηγορουνε  σαν να είναι κάποιος  κι να σου λέει  " ξέσπασε  να  ηρεμήσει  το μέσα σου ,ολα  κάποια μέρα θα φτιάξουν " .Να σου αρέσει να είσαι κάτω από τα αστέρια σε μια ταράτσα της πόλης  να πίνεις  για να ξεχάσεις  κι να  γελάσεις  γιατί απλός το αλκοόλ  που  γευτικες να σε κάνει κάτι άλλο  που θα ήθελες  να  εισουν. Να χαλαρώνεις  να κάθετε να μιλάς σε αυτά για ωρες ατελιοτες γιατί ξέρεις πως αυτά ποτέ  δεν θα σε εγκαληψειουν κι θα είναι εκεί κάθε βράδυ  και πίσω  από τα σύννεφα  θα σε ακούνε.Να τους λες τα πάντα  το άτομο  που αγαπάς αλλά να μην μπορείς να του το δηξεις Η κι να του το δίνεις   να μην καταλάβαινει τα συναισθήματα του που έχει για αυτό,το τι  νιώθεις  κάθε φορά που το βλέπεις  κι ότι θες να  νιώσεις  τα χίλια που τόσο ποθείς  να φιλήσεις . Να τους λες το τι σε απασχολεί   ξέροντας  πως αυτά δεν θα σε προδοσουνε ποτέ κι θα είναι  εκεί ψηλά  να σε κοιτάνε. Να κάθετε εκεί πέρα όλο. Το βράδυ  βλέποντας   τα πρώτα  φώτα  τις πρώτες ακτίνες  του ήλιου  λέγοντας από μέσα σου νέα  δύσκολη  μέρα μας ξημερώνει ,ΚΙ με αυτό πέρνεις  μια  βαθειά  ανάσα   κι πας να ετοιμαστείς  στην  κλασική  σου καθημερινότητά ,περνώντας  τις ίδιες  δυσκολίες  τα ίδια βαρετά πράγματα  βάζοντας  την  ετημη  να σπάσει ψεύτικη  μάσκα σου  με ένα ψεύτικο χαμόγελο   κι βγαίνοντας  στον έξω  κόσμο  διχνοόντας την  παρακαλώντας  να πας σπίτι  να  την ξαναβγαλεις για να είσαι  ο εαυτό σου  να έχεις το δικό σου μέρος, την δικιά σου άνεση  κι την δικιά σου ελευθερία  κάτω από τα ΑΣΤΈΡΙΑ .

soulWhere stories live. Discover now