Havalı Çocuğun Günlüğü

♚-1-♔ Özgürlük.

Havalı bir çocuğun günlüğü neyle dolu olabilirki diyorsunuz belkide şu an. Ama öyle düşünmemelisiniz. Çünkü havalı olmak sandığınızdan daha önemli ve istemsiz bir şeydir. Yakışıklıysanız ya da iyi bir vücudunuz varsa havalı olursunuz. Sizin düşüncenizi önemsemezler sadece havalısınızdır işte.

Benim ismim Felix. Felix Yolanda. İsmimin anlamı aksine şansım pek iyi düzeyde değildir. Ama isim anlamlarına göre yaşamıyorum ya da yaşamaktan bir anlam çıkartmıyorum. Sadece ne zaman yaşadığımız ve yaşamımızı kaybedeceğimiz hakkında fikrim olmadığı için anın tadını çıkarıyorum yani " Feel This Moment! " Yaşamımın en yaşından beni dinlerseniz aslında o kadar mükemmel olmadığımı direkt olarak görebilirsiniz , şimdi I tunes'ta :D ! Şaka şaka ;

 Küçükken çok tatlı bir çocukmuşum. Tabi böyle yakışıklılık tipsizlikten gelmiyor neyse egoistliğim sonra lazımsın kendini yorma ^^. Daha sonra babamın annemi terk edişi benim yıkılma noktam olmuş. Yani daha 6 yaşındayken bir çocuk okula gitme hevesiyle yanıp tutuşur ben ise hastanedeki odamın buğulu camından bakıp dışarda olmayı dilerdim her zaman.Biraz kötü bir çocukluğum oldu ama yaşamım boyunca kendime ve anneme çok fazla güvendim. 15 yaşıma kadar eğitimimi kaldığım hastanede gördüm ve aslında normal okullardan daha sıkı ve eğlenceli bir durumdu. Çok sevdim ve alıştım ama artık özgürlük zamanıydı. 6 yaşımdan beri özgürlüğün hayalini kuruyordum ama dışarıdanda korkuyordum. Acaba ilk dakikalar neler yaşayacaktım ya da hiç tanıdıkla karşılaşır mıyım? Düşününce özgürlük bana göre değildi ama yine de istiyordum yani şöyle bir şey , korkularımla yüzleşeceğim ve daha güçleneceğim.Bundan başka çarem yoktu.Yani şu an hastaneden çıkışım benim özgürlük dediğim şeydi ama özgürlükten beni kurtaran şey annemin boyası geçmiş arabasıydı;

-Merhaba anne 1 haftadır ziyarete gelmedin!

+Çünkü seni almaya geldim tatlım! Sonunda bizimlesin, etrafa bak ve özgürlüğü içine çek.Yeni telefonunuda unutma, hattın ve diğer tüm gerekli eşyaların tamam.

-Seni seviyorum anne.

Çok mutluyum çünkü beni benden daha çok önemseyen bir annem var.Ama arkadaşlarım konusunda bunu söyliyemem aslında beni azcık bile önemserlerse çok büyük bir gelişmedir. Her neyse işte eve gelmiştim, tam istediğim gibi bir yer değil. Tek katlı evin çatısına bir oda yaparak bana verdi annem. Çatı katını çok severim. Sessiz, sakin , özgür ve özgündür. Evin dışından bakınca sevimli ama orta geçimli bir ailenin yaşadığı orta modern bir ev gibi görünüyor. Bahçeleri bölüm bölüm papatyalar, arkadaki sıralı ayçiçekleri ve çimler süslüyor. Yakınımızdaki göl burayı nemli ve az da olsa serin bir yer yapıyor. Evimiz seviyorum ama biraz değişiklik gerekiyor. Odamdaki gıcık renkleri kaldırdım. Özellikle açık mavi perdeler tam bir kabustu. Artık Mor, kırmızı ve siyah ağırlıklı odama merhaba deyin! Şimdide çekmeceleri karıştırma zamanı geldi. Eski ama tarzıma uzan , siyaha kaçan kahverengi şifon yerdeki çekmeceleri açıyordum. Birden eski günlüğümü buldum. Tanrım bunu 13 yaşımda bitirmiştim! En son annemin doktoruma sorup izin alıp eve getirdiği zaman bunu saklamıştım. Annem bulduğuna göre tüm hissettiklerimi anlamış olmalı. Derken odaya girdi ;

-Onu geçenlerde buldum. Hiç açmadım ve eski hayatını hatırlarsın diye oraya koyayım dedim. Eski arkadaşlarının telefon numaralarından birlikte yaptığınız şeylere kadar her şey yazılı. Yemek hazır olunca çağıracağım.

+Teşekkür ederim.

Sayfaları çevirirken gözüme güzel gelen bir kız gördüm. Siyah ve kahverengi karışımı saçları beline kadardı. Ve birlikteydik, fotoğrafta sırtımdaydı:

-Sevgili günlük.

Bu kızın adı Tarynn. Ona iyi bakacağıma senin sayfalarında yemin ediyorum ve söz veriyorum. Onu çok seviyorum ama uzaklaşmak zorundayım. Sadece bir hafta gelebildiğim için onunla fazla görüşme fırsatım olmayacak ama ona şimdiden çok bağlandım. Oda bana. Gülüşü gün boyuncaki modumu değiştiriyor kısacası beni mutlu ediyor. Seni çok seviyorum Tarynn. Elbet bir gün seni sonsuza dek bırakmamak üzere sıkı sıkı sarılıcam. Özgürlüğe kavuştuğumda.

Annemin bağırışı tüm dikkatimi dağıttı. Tatlım senin için geldiler diyordu. Kapıya indim, acaba kim olabilirdi. Mutlaka hastanede unuttuğum bir şey olmuştur. Derken fotoğraftaki kız tam karşımdaydı. Birden boynuma atladı ve sadece

"-Seni çok özledim, her gün yolunu gözleyerek geçti.Sonunda burdasın." dedi.

Desteklerinizi lütfen esirgemeyin! İlk romantik/gizem/genç kurgu hikayem. Teşekkürleeer <3