Boatwoman's Love (GxG)

Chapter I

Chapter I

"Hello Nicolaaaa! Kumusta ka? Naka-simangot ka nanaman!" si Joan, my bestfriend.

"Sino naman ang hindi sisimangot ha? Tawagin ba naman akong Nicola!? Look, Nicole ang pangalan ko!" Sabi ko ng nagiinarte lang, wala lang. Para matakot siya

"Oh, chill chill. Nicola naman talaga pangalan mo eh. You supposed to be proud okay?" She said as she grabs my hands.

"Where are we going?" I said nakakapagtaka naman kasing hila hila ko nito no? Baka kung saan pa ko dalin. Baliw pa naman to hahaha.

"Malamang sa classroom! Hello! It's 7:30 in the morning we supposed to be there at 7am! Ibalibag kaya kita sa Accounancy course huh?!" Sabi niya ng tulot tulot na may pagbabanta. Told you guys, baliw tong bestfriend ko. Pero kahit ganyan mahal na mahal koyan!

"Sabi konga" Sabi ko nalang, medyo pahiya ako don eh.

"Kung ano ano iniisip, nga pala susunduin tayo ng barkada mamaya ha? Sumama ka." Sabi niya. Nakapasok na pala kami sa room and to be surprise walang pasok sa first subject!

"Di ako pwede lalabas kami ni Mico. Alam mo naman diba?" Sabi ko ng apologetic face.

"As always. Nicola, nagbago kana. Iniiwan mo kami para kay Mico Babaero. Baka magulat ka, nakalimutan at iniwan mona kami. Para lang sa boyfriend mong mahangin no? hahahaha" Sabi ni Joan pero ang totoo half meant yon.

Sa ngayon, di kopa naiisip yan
Hindi ako iiwan ni Mico, kasi alam ko mahal niya ako. Never niya gagawin yon. Mahal na mahal korin siya.

"That will never happen" Sabi ko tapos tumahimik nalang.

Ayoko rin kasi ng makipag-talo tungkol sa nga bagay na ganito. Paulit ulit rin naman nilang sinasabi yon, pero ako? Hindi ako naniniwala. People change okay? Babaero man dati ang boyfriend ko, nagbago na yon. In fact 5 months na kami.

By the way, I'm Nicola Alonzo. I'm 22 years old currently taking HRM. Why? Because magiging classmate ko si Joan. I have 2 brothers which is older than me. My family is just in the middle class of the society. In short simple lang buhay namin. si Papa nagta-trabaho as a government employee at si Mama naman isang manager ng kilalang restaurant dito samin. Masaya ang pamilya namin, hindi ganon kahirap. Sapat sa pang-araw araw. Nakakapag-aral ako sa isang prestihiyosong paaralan dito samin.

"Hoy andyan na yung boyfriend mo!" Kalabit sakin ni Joan.

"Ha? Paano mo nalaman?" Sabi ko ng may pagtataka

"Wala! Uwian na malamang. Andyan na yon. Duhhh! Sige na tara na" Hinila niya ulit ako papalabas sa gate.

"Hoy bakla! Hindi kaba--" Si Georgina yon, baklang kaibigan namin.

"Tara let's go!" Aya naman ni Maki at sabay hila kay Joan. Alam ko nasasaktan na sila kasi it's been 5 months simula ng hindi ako nakakasama sa kanila. Solid kasi kami before.

"Hey. Let's go?" Ngiti ng matipuno at mabait kong boyfriend.

"Oh sure Babe!" Sabi ko sabay punta namin sa kotse niya. Isa lang itong simpleng Honda pero ang lakas maka-gwapo.

At umalis na kami--

___

"Little Girl, di kaba talaga sasama?" Sabi sakin ni Kuya Iñigo.

"Hindi na Kuya, besides 2 months lang naman kayo don. Syempre gusto ko pa makatapos ng pag-aaral hano? hahaha." Sabi ko sabay tawa

"Oh sige, just take care. Sila Mama nauna na sa labasan susunod nalang ako at nag-withdraw sila baka daw maabutan ng pagsasara ng bangko. Mag-text ka, umuwi ng maaga and take care." Sabi ni Kuya Iñigo sabay kiss sa noo ko at lumabas na.

Hmm this is it! Mag-isa na ko. Kung hindi lang ako graduating sumama ko sa kanila eh. But hays. Whatever.

End of Chapter I

AN:
Alam kopo boring hehe..Pasensya Short story lang po ito.