Just Random

Sanctuary

Sanctuary, yan kasi ang pinapakinggan ko habang sinusulat ko ito.

Umuwi ako, kanina kasama ko mga kaibigan ko. May mga na pag usapan kami.

Akala ko wala na, akala ko Ibinaon ko na sa buhangin kasabay ng agos ng mga alon, kasabay ng walang tigil na hampas ng hangin.

Pero bakit ganito, bigla na lang ako nalungkot nung akoy mag isa na, nakahiga sa kama, Di maka tulog, ala una na ng madaling araw.

Wala na akong mapagsabihang iba, na hindi ako makakatago ng nararamdaman.

Hirap lang itago, akala ko kasi okay na ako. Kasama mo ko sya kanina.
Sa simpleng sabi nya lang na, 'let's go together', bigla na naman bumalik lahat. Simpleng salita na ang nais lang sabihin ay sabay kaming attend ng service dahil on the way din naman, kasabay ng pag hintay namin sa aming Ibang nga kaibigan. At ng babaeng ka nyang gusto sa kasalukuyan.

Mag kasama kami sa daan, mag katabi sa upuan, komportable. Masaya. Masaya ako. Ako lang siguro. Dahil na solo ko sya. Ayaw ko mang mag isip ng iba. Pero nakasaya ko sa mga oras na iyon. Iyong kaming dalawa lang. Kahit sampung minuto lang.

Pagkababa, may nakakita, tinanong kung girlfriend nya ba ako. Sabay sabing, 'Girlfriend daw kita?'

Ako naman, 'babaeng kaibigan po', Di mo lang alam pero medyo Sumaya ako sa oras na iyon. Naisip ng iba na pwdeng tayo nga.

Pwde ba?

Isang decada ko ng nararamdaman eto. Akala ko wala na eh.

Pwde bang ako na lang ulit?
Sana. Sana. Sana pumayag na lang ako noon...

Naalala mo pa ba iyong sinabi ko sayong, sana ako na lang uli?

Pero Di natin alam ang magiging kalabasan kung nagging tayo noon.

Di alam ng karamihan na tayo naguusap pagkatapos ng eskwela. Diretso, text, tawag at yahoo mesgr pa noon.

Sayang. Sayang nga ba? O ito talaga ang nararapat sating dalawa.

Pero. Isa lang talaga ang nais ko ngaun.

Sana..
Sana ako na lang uli