- 𝐓𝐁𝐔𝐓𝐇 -

> Chapter 9 <

~~~~~~~~~~~

|Ααα..συνεχίζει να κλαίει..δεν μπορώ αλλο|

[Τον πήρα από το χέρι και τον έβαλα να καθήσει στο κρεβάτι μου..εγώ κάθησα από δίπλα του και τον παρακολουθούσα...ήταν οδεινηρό όλο αυτό...καθόταν σκυμένος με το κεφάλι να κοιτάει το πάτωμα και τα δύο του πόδια να είναι ακουμπησμένα στο πάτωμα..]

|Θα τον ρωτήσω τι έχει|

Μ> Πες μου το πρόβλημά σου.

[Δεν μίλησε απλά συνέχιζε να κοιτάει κάτω..από τα μάτια του κυλούσαν μονο μικρες σταγονες από δάκρυα..δεν έκλεγε πλεον με λυγμούς]

|Ανυσηχώ για αυτον ακόμα και αν είναι άγνωστος]

Α> Τι θες να σου πω;

Μ> Το πρόβλημά σου..γιατί είσαι στεναχωρημένος;

[Δεν απάντησε..απλά σκούπησε τα δάκρυα με το μανικι του και γύρισε το κεφάλι του προς εμένα..το μόνο που μπορούσα να αντικρίσω ήταν ένα μάκρο μαντήλι που φορουσε μέχρι και την μύτη.]

Α> Επειδή φοβάμαι την αντίδρασή της.

|Οπα όπα μεγάλε...ποιανης;|

[Δεν δυσταξα να τον ρωτήσω]

Μ> Ποιανης;

[Έγυρε το κεφάλι του προς το παράθυρο και μετά γύρισε πάλι σε εμένα..δεν κοίταζε κάποιο άλλο σημείο του σώματος μου παρα μόνο τα χείλη μου]

|Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει από εμένα..θέλω να μάθω όμως|

Μ> Τι θες από εμένα;

[Τότε ήταν που έσκασε ενα σιγανό γέλιο και έβαλε το κρύο μα μαλακό δαχτυλό του στο κάτω χείλος μου]

Α> Είναι μυστηκό.

[Ανατρύχιασα όταν ειπε μυστηκό και μεσα σε λίγο χρονικό διάστημα πήρε το δαχτυλο του απο την θεση που το είχε...είχα τρομάξει αλλά ταυτοχρόνος μάρεσε τόσο πολυ αυτος ο άγνωστος και ας μη τον ηξερα]

Α> Πρέπει να φύγω μικρή...

[Είχα παγώσει να κοιτώ το μαύρο μαντήλι ηθελα τόσο πολύ να τον αγγίξω να αγγιξω αυτο που έκριβε πισω από το μαντήλι..να δω τα μάτια του τα χείλη του το πρόσωπό του...]

|Δεν θέλω να φύγει..θέλω να δω ποιος είναι..άραγε θα ξανά έρθει να με δει..αχχ θέλω πολύ να έρθει|

Μ> Πότε θα ξανά έρθεις;

[γελασε]

Α> Τα μεσάνυχτα.