ကတိ(약속)

ကတိ

Busan art and media collage ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ ဂီတာဌာနဘက္ အခန္းတြင္းတခုမွ ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာတဲ့ စနၵရားသံေလးတခု ပ်ံ႕လြင့္လို႔ေနသည္။ တီးခတ္သူမွာလည္း ခံစားခ်က္ပါပါနဲ႔ စီးေမ်ာရင္း သူ႔ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း႐ွည္သြယ္သြယ္ေလးမ်ား ကို လႈပ္႐ွားေစေလသည္။ ထိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားရပ္တန္႔လိုက္ေသာအခါ ေတးသြားေလးမ်ားက လွပသပ္ရပ္စြာ ၿပီးဆံုးသြားေတာ့သည္။ လက္ခုပ္သံေလးတစ္ခုကေတာ့ ဝင္ေရာက္ခစားလို႔ေပါ့။
"ဝါးး အရမ္း နားေထာင္လို႔ေကာင္းတာဘဲ ဒီလိုသာဆို ငါတို႔ငယ္ေလးက အႀကီးတန္း စႏၵရားၿပိဳင္ပြဲမွာ အနိုင္ရတဲ႔ အသက္အငယ္ဆံုး pianist ႀကီးျဖစ္မွာ''
"ေျမွာက္တာေတာ္သင့္ဘီ တကယ္ရမွေျပာေတာ့.. ဒါနဲ႔ မဟုတ္မွလြဲေရာ အတန္းလစ္လာျပန္ၿပီလား Jiminie''
"ဒီအခ်ိန္ဆို ငယ္ဒီမွာေလ့က်င့္ေနက်ေလ လာအားေပးတဲ့သူကို အဲ့လိုမေျပာသင့္ဘူး ၿပီးေတာ့ အဲ့အခ်ိန္ႀကီးက ပ်င္းစရာႀကီး ငါက ကဘဲကခ်င္တာကို''
"အဲ့လိုဆိုလည္း စတီးတဲ့အခ်ိန္တည္းက လာပါ့လား ၿပီးခါနီးမွလာၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနတယ္ ေျပာ ဘာပူဆာမလို႔လဲ''
"ဟီးဟီး ခ်စ္သူလမ္းၾကားထဲသြားမလို႔ အာ့ ငယ့္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းတာ '' မ်က္လံုးေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ေထာ္ကာ လာခြၽဲေနသည့္ အေသးေလး။
မသိရင္ ကိုယ္က သူ႔ခ်စ္သူက်လို႔။အယ္ လိုက္ပို႔လို႔ ေအာင္သြယ္ေတာ္ဆိုၿပီး မထင္လိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔မွ မခ်ိန္းေတြ႕ဘဲ လမ္းေလးလွလို႔ selfieဆြဲ ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ေတြနဲ႔ ေဆာ့ၿပီး ျပန္လာတတ္တဲ့ အသက္ ၂၀အရြယ္ ကေလးစိတ္မကုန္ေသးတဲ့ Park Jiminရယ္ပါ။
"Hyungေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းသြားေလဗ်ာ..
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သြားရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က Hyungရည္းစားလားေျပာ''
"ဟုတ္တယ္ေလ မင္းက ငါ့ေကာင္မေလး ေလေၾကာမ႐ွည္နဲ႔ကြာ လိုက္မပို႔တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔''
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့နဲ႔ ေ႐ွ႕က ထြက္သြားတဲ့ အႏွီကေလးပုစိေနာက္ လြယ္အိတ္ကို ပခံုးတစ္ဖက္ေပၚတင္ရင္း လိုက္ရေတာ့သည္။အင္းး ငဖယ္ေလးက ေျပာင္းျပန္ဟစ္ေနျပန္တာမို႔ Jimin ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းေလးကို ျပံဳးစိစိၾကည့္ကာ...
"ခါးေလးကသိမ္သိမ္ တင္ေလးက လံုးလံုးနဲ႔ ဘယ္သူက မိန္းကေလးနဲ႔ပိုတူတာလည္း ကေလးရဲ႕''လို႔ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း တင္လံုးလံုးေလးကို ျဖန္းခနဲေနေအာင္ ခ်ကာ သုတ္ေျခတင္ေျပးရေတာ့သည္။ ပတ္ဂ်ီမင္းတို႔ လက္စာမိလို႔ကေတာ့ ေသၿပီဘဲေလ။ ဒီလိုဘဲ လ်င္ရတာေပါ့။ ဒါေတာင္ အသံစူးစူးနဲ႔ ျပဲေနေအာင္ေအာ္သံႀကီးက ကပ္ပါလာေသးရဲ႕
"Jeon Jungkook~~~~''တဲ့။