•Impar•

Κεφάλαιο 1 (Αυτός)

Βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη μια τελευταία φορά σιγουρευοντας τον εαυτό μου οτι ολα συνδέονται αρμονικά πανω μου. Όταν ακούω την κόρνα απέξω καταλαβαίνω οτι η Κάθριν έχει φτάσει για να παμε σχολείο. Παίρνω την τσάντα απο την καρέκλα,βγαίνω απο το δωμάτιο και κατεβαίνω τις σκάλες μεχρι την εξώπορτα." Μαμά εγω έφυγα τα λέμε μετά" φώναξα πρώτου βγω. "Καλή αρχή αγάπη μου να προσέχεις" φωναξε απο την κουζίνα βγηκα έξω. Η Κάθριν όπως κάθε φορά ντυμένη στα μαύρα πανω στο καπό του μπλε τζιπ της με μια φωτογραφική μηχανή στο χερι να βγάζει φωτογραφίες την Ιζαμπελα. "Επιτέλους ήρθες" φωναξε η Ιζαμπελα και έτρεξε να με παρει αγκαλιά. Ηταν η μικρή της παρέας, 1,50 ύψος μακρια κοκκινα μαλλιά, λεπτη και μικροκαμωμένη. Ολοι τηβ προσεχαμε σαν μικρότερη αδερφή." Πως αντέχεις με αυτα τα τακούνια " την ρωτησα οταν καταλαβα οτι ηταν πιο ψηλή απο οτι συνήθως." Ειναι πολυ βολικά αλήθεια λεω σιν οτι ταιριάζει τελεια με το καινούργιο μου φόρεμα" ειπε και έκανε μια στροφή αναδεικνύοντας το καινούργιο της απόκτημα.

"Και εσυ πάντως δεν πας πίσω βλέπω καινούργιο συνολακι" ειπε η Κάθριν ενω ερχόταν Προς τα εμένα. Κοιταω τον εαυτο μου και χαμογελαω βλεποντας το καινούργιο μου κολλητό τζιν και απο μεσα την γκρι βε μπλουζα μου που ταιριάζουν τελεια μετα μπλε σταρακια μου." Χρειαζόταν μια αλλαγή" ειπα και την πηρα αγκαλιά." Πάμε;" λεω και μπαίνουμε ολες μεσα στο τζιπ.

Στο ραδιοφωνο παίζει το αγαπη μας τραγούδι και αρχιζουμε να τραγουδαμε με ολη μας την δύναμή. Χωρις να το καταλαβουμε εχουμε φτάσει στο πάρκινγκ του σχολείου και έχουμε παρκάρει ακριβώς δίπλα απο το αυτοκίνητο του Λουκά ο οποίος μας περίμενε. "Καλως τις ομορφες καλωνες" ειπε ενω βγαίναμε απο το αυτοκίνητο και τον έπαιρνε η καθε μια αγκαλιά." Πως εισαι;" τον ρώτησε η Κάθριν αδιάφορα αλλα ολοι γνωρίζουν οτι κατι τρεχει με αυτους τους δύο." Καλά μέχρι να έρθετε πηγα και πήρα το κλειδί απο το ντουλαπακι μου καλυτερα να πατε και εσείς" ειπε και έδειξε το κλειδί που εχει στο χερι του. " θα παω εγω να παρω και για τις..." ενας δυνατός ήχος απο τριμμένα λάστιχα λογο του αποτομου σταματηματος τραβηξε ολονων την προσοχη με αποτέλεσμα να μην προλαβω να τελειωσω την πρόταση μου. Ενα μαύρο γυαλιστερό Audi πάρκαρε στις θεσεις οπου μονο τα δημοφιλή παιδια παρκάρουν, μπράβο θράσος, δραματα προβλέπω και φέτος. Η πόρτα του αυτοκινήτου ανοίγει και απο μεσα βγαίνει ενα αγόρι. " Ποιος είναι αυτός και γιατί δεν τον εχω κάνει ακομα δικο μου;" ακουω την Ιζαμπελα να λεει αλλα δεν δινω και πολυ σημασία, τα ματια μου ειχαν κολλήσει στο ομορφο αγορι με το μαύρο τζιν την άσπρη μπλούζα,το μαυρο δερμάτινο μπουφάν και τα γυαλιά που ηθελα τοσο πολυ να καβατσωσω( κοριτσια ελπιζω να με καταλαβαίνετε). Παίρνει την τσαντα του και κλείνει την πορτα του πανέμορφου αυτοκίνητου του. Με καθε κίνηση που κάνει οι φλέβες στα χερια του γινονται εμφανές. Βγάζει τα γυαλιά και κοιτάει το σχολείο έπειτα γυρνάει και κοιτάει εμας. ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΜΑΣ;;; γυρναω αμέσως και κοιτάω αλλού πρέπει να εχω κοκκινησει αλλα ευτυχώς φορα καλλυντικά και δεν θα φαίνεται. Μετά απο μερικά λεπτά που έκανα και Καλά οτι ασχολούμαι με το κινητό γυρναω προς την μεριά του αλλα ειχε Ίδη φύγει.