Zawgyi
Zawgyi
ဒီေနရာႀကီးေရာက္ျပန္ၿပီ။
မ်က္လုံးအတြင္းထဲရဲ႕နာက်င္မုွ၊ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပုိင္းကထုိင္ခုံၾကားသုိ႔ ညႇပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေအာက္ပုိင္းတစ္ေလ်ွာက္ရဲ႕ နာက်င္မုွကုိလူးလွိမ့္ေနေအာင္ခံစားရ၏။ အေရးထဲ ကားကေျပာင္းျပန္လွန္ေမွာက္သြားသျဖင့္ ေဇာက္ထုိးေနရသလုိျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဇာက္ေၾကာေတြေညာင္းကုိက္ကုန္သည္။
"အင္း..." ဆုိၿပီး မၿငီးတြားႏုိင္ေလာက္တဲ့အထိ အာေခါင္ေတြကေျခာက္ကပ္ပိတ္ဆုိ႔ကုန္၏။
အသံေတြက လည္ေခ်ာင္းနားအထိေတာ့ အက်ယ္ႀကီးေရာက္လာၿပီး အသကုန္ေအာ္မည့္ပါးစပ္နားေရာက္မွ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္သည္။ အကူအညီေတာင္းရမယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္အကူအညီေတာင္းရမယ္ ဘာလုိ႔အသံေတြေပ်ာက္ဆုံးကုန္တာလဲ။
ကားေ႐ွ႕ခန္းကုိ တစ္ခ်က္အားယူျပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း အသက္မ႐ွိေတာ့တဲ့ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ရဲ႕႐ုပ္အေလာင္း။ ၿပီးေတာ့ ေသြးေတြ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းကထြက္က်လာတဲ့ ေသြးေတြေရာ၊ ေဖေဖနွင့္ေမေမဆီကထြက္က်လာတဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီးေသြးညႇီနံႀကီးက ႏွာေခါင္းတည့္တည့္သို႔ စူးခနဲဝင္ေရာက္လာသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တီ႐ုွပ္အျပာေရာင္အက်ႌဟာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ေသြးစြန္းထားေတာ့ အျပာမွအနီေရာင္သုိ႔ေျပာင္းေနခဲ့ၿပီ။
ေအာ္ရင္လည္း အသံမထြက္ အကူအညီလည္းေတာင္းလုိ႔မရတဲ့ဘဝႀကီးက လြတ္ထြက္ခ်င္ၿပီ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိတစ္ေယာက္ေယာက္ ကယ္တင္ေပးၾကပါေတာ့။
"ေဟး RenJun RenJun HuangRenJun"
RenJun အားလုွပ္ႏုိးလုိက္ေသာ WinWin ကုိ ေက်းဇူးတင္မိ၏။ ကြၽန္ေတာ္ဒီအိပ္မက္ဆုိးထဲမွ လြတ္ထြက္ႏုိင္ခဲ့ၿပီ။
"ဟုိအိပ္မက္ႀကီးမက္ျပန္ၿပီလား"
ဘာမွျပန္မေျဖႏုိင္ဘဲ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္သာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္။
YOU ARE READING
VOICE
FanfictionUnicode အသံကြားရရုံနဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ရူးရူးမူးမူးစွဲလမ်းမိတယ်ဆိုရင် လူတွေကယုံကြမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကတော့သူ့အသံလေး ကြားခဲ့ရရုံနဲ့ သူ့ကိုစွဲလမ်းနေခဲ့မိတယ်။ သူနဲ့ကိုယ်ဟာလည်း နီးစပ်လို့မဖြစ်နိုင်တဲ့လူတွေမှန်းမသိခဲ့။ RenMin (RenJunXJaeMin) Zawgy...
