-bir adım

Söylediği o sözlerden sonra kapıyı hızla çarpıp evden çıktım.Babamla ayrılmış olması beni çok fazla da etkilemiyor.Sonuçta bu benim için iyi bir şey sayılır.Doğum günümde bir değilde iki hediye,param bittiğinde alacağım paranın iki katı kadar para..Bunlar benim için kötü sayılmaz.Bahçe kapısına ulaştığımda arabamın anahtarını almak için elimi yazlık hırkamın cebine yönelttiğimde orada olmadığını fark ettiğim an... ve alnıma bir şaplak.Anahtarımı Nur da unutmuş olmam kafama dank etti.Biraz söylendikten sonra evin kapısında parmaklarım gitmese de zile bastım.Hayır yalnızca onu ziyarete geldim.Bugün doğum günüydü kızı olarak bu ziyareti zorunlu gördüm.Neymiş yaşlanmasını kutlamak adına mı hediye getirmişimde ondan nefret ediyomuşumda... yaptığı yalnızca boş laftı...Yetmezmiş gibi babamla ayrıldığı içinde bana çatmıştı.Bir anda kapının açılmasıyla  yerde ki mermerden gözlerimi alıp Rabia'ya çaresiz gözlerle bir bakış attım.Ne söylemek istediğimi anlamış olmasını istiyordum.

"Üzgünüm Nefes hanım,anahtarı sehpanın üzerinden alacakken-"

ve ona eşlik ettim.

"Sakın Rabia" !!

"kim o Rabia,biri bir şeyini mi unutmuş?"

ve Nil'in sesiyle irkildim.Annem diye söylemiyorum cırtlak seslinin tekidir,yani sinirliyken..

Rabia o an sessizliğini korudu.Elimi omuzunda 'takma,önemli değil' anlamında dokundurduktan

ve ona hüzünlü bi gülücük attıktan hemen sonra oda mahçup bakışlarla mutfağa doğru ilerledi. Derin bir nefes alıp merdivenleri ikişer ikişer çıkmaya başlamıştım.Bu ev ben gelmeyeli yine degişmiş anlaşılan koridorun rengi beyaz değildi ama şimdi beyaz.Ne zaman bu eve gelip bu merdivenleri çıkmaya başlasam evde illa ki değişen bir şeyler olurdu ve ben buna alışmıştım.Oturma odasına sessizce adım atıp sehpanın üzerine bakındım.

anahtarlar.. lann! şimdi boku yedim..

"Bunları mı arıyorsun"

L şeklinde ki salonun diğer tarafından çıkıp o 'nah alırsın' bakışını attı.Kafamda ki yanan ampülden o güzel planı gördüm.

"Nil bugün on yaş gençleşmiş gibi görünüyosun"

Anne demeyi sevmiyorum babama da ismiyle hitap ediyorum bu babamın olmasa da annemin hoşuna gidiyor.Böyle yapınca kendini genç hissediyor. Bu çok saçma felsefeme göre her yaş yaşanmaya değerdir.

Aynanın yanına doğru iki adım atıp aynaya bakarak övünürcesine "Her zaman ki halim" demesi... off içimden onu küfür yağmuruna tutarken onu destekler gibi gülümseyip başımı aşağı yukarı salladım.O anda anahtarı  arkasında ki masaya bırakıp saçlarıyla uğraşmaya başladı.Koşarak anahtarı aldığım gibi merdivenlerde sol tarafta ki korkuluktan kayarak aşağı inerken bir ses..!

"Seni öldürücem Nefeeees"

cevap vermeden koşmaya devam ettim ve işte arabam.

"Seni özlemişim Esi" ve ardından sesli bir kahkaha..Evim yolunda hız yaparken şarkı mırıldanıyorum.

"... Caddelerde dolanıp bağırmak istiyorum müsadenle bu gece dağılmak istiyorum"

Yollar boştu hızlı gelmiş olmalıyım.Böyle düşününce kendi kendime sırıtıp arabamdan sallana sallana indim.Eve yürümeye başladığımda karşı evde ki ışığı fark ettim,o ev boştu ve şuan birileri var.Yeni gelmişler herhalde.Bu ev beni evimin kapısında neden bu kadar düşündürdü? anlamadan içeri girdim.Televizyonumun karşısında ki kanepeye balıklama atladıktan sonra biraz uyuyayım diye düşünd evet yarım saat yeterli olur.Cebimden telefonumu çıkarıp saate baktıktan sonra sol üst köşede ki mektup simgesini görmemle tuş kilidini açtım.4 tane gelmiş.mesajlara bakmadan telefonumu yüzüstü yatıp yere bıraktım.Zil çalmasıyla kanepeden sırt üstü yere düşmem o zili çalana zili montelemem gerektiği fikrini aklıma getirdi.