Evet yine lanet olası bir gündü.Annemin Ece hadi kahvaltı hazır lafını ezberlemiştim.Adeta alarım kuruyordu her gün aynı saatte aynı bağırma şekli falan.Neyse yüzümü yıkıyordum her aynaya baktığımda kendimden bir kez daha nefret ediyordum.Aynanın çirkinliğimden çatlaması gerekiyordu ama ayna bile alışmıştı bana.Çünki her geçen gün değişiyordum bazen kendimi tanıyamadığım bile oluyordu.Yüzümü yıkayıp kahvaltı masasına oturmuştum ve yine aynı tartışma vardı Annemle Babamın arasında.Biraz atıştırdıktan sonra odama çıktım.Bıkmıştım ama söyleyemiyordum yorulmuştum artık ama hep içime atıyordum.Bugün bütün yaşadığım günlerden daha çok yorulmuştum.Daha çok nefret etmiştim herkesden.Sanki her şey üst üste geliyordu.Aslında ben içine kapanık birisi değildim ama yorulduğum için içime kapanıyordum adeta.Yatağa uzanıp kulaklığımı taktıktan sonra Allame dinlemeye başladım.Sanki nispet etmek için vardı tüm mutlu şarkılar.
