Hoseok denen çocuk seni gecenin sonunda öptü.
Canım yandı.
Benim elimi bile süremediğim dudaklarına dudağı değmişti.
Ve günün sonunda siz çıkmaya başladınız.
Kalbim acıyor.
Beni neden hiç görmüyorsun?
Güzel saçlarını geri attın.
Ve ona sarıldın.
Güzel yüzün gökyüzü ile birleşti.
Nefes aldın.
Ve onu derince öptün.
Sanki başka bir şeyin yokmuş gibi.
Ben yokmuşum gibi....
