BEHIND THE HATE [အမုန္းမ်ား၏အစြန္းတစ္ဖက္]

Behind The Hate ❤37❤

BEHIND THE HATE

(အမုန္းမ်ား၏အစြန္းတစ္ဖက္)

"စ်ာန္ေရ...မင္းဒီေန႔ ေဆးခန္းရက္ခ်ိန္းေနာ္...ေမ့ေနမွာစိုးလို႔..."

ဥကၠာကေျပာရင္း အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ အထဲဝင္လာသည္..။

ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတာပဲစ်ာန္...မင္းရဲ႕အခန္းက။

ခဲေရာင္သုတ္ထားတဲ့နံရံေတြထက္တြင္ ေမြးကင္းစကေလး ပိုစတာေတြက အခန္းအႏံွ့ေနရာယူထားလ်က္....။

ဝွီးခ်ဲ ေပၚတြင္ထိုင္ေနတဲ့စ်ာန္ကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ကအတိုင္း မေျပာင္းလဲသြား...။

ဘယ္သူနဲ႔မွစကားမေျပာသလို ဘယ္သူနဲ႔မွလည္းအေတြ႔မခံ...။

ဥကၠာ စ်ာန္အေ႐ွ႕တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ပီး...စ်ာန္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္...။

"ဒီေန႔မာန္ေလး ေဆးရံုကဆင္းရမဲ႔ေန႔စ်ာန္... ခြဲစိတ္မႈေအာင္ျမင္တယ္ ''

ဥကၠာ စ်ာန္မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုစိုက္ၾကည့္ပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ခပ္ေတြေတြေလးျပန္ေငးၾကည့္ေနတဲ့စ်ာန္....။

'ငါမင္းကို ဆက္ပီးမခံစားေစခ်င္ေတာ့ဘူးစ်ာန္ရာ...'

"အာ...ၾကည့္စမ္း လက္သည္းေတြေတာင္႐ွည္ေနပီ ခဏေလး ကိုယ္ညႇပ္ေပးမယ္..."

စ်ာန္အိပ္ယာနံေဘးက စားပြဲခံုေပၚတြင္ လက္သည္းညႇပ္ကိုဥကၠာဆြဲယူလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ စ်ာန္ေ႐ွ႕ျပန္သြားကာ ခဏကလို ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ပီး...  စ်ာန္ရဲ႕ လက္ေလးေတြကို တယုတယ ဖြဖြေလးဆြဲယူကာ လက္သည္းညႇပ္ေပးေနတဲ့ဥကၠာ...။

(ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုဥကၠာ... လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ထိပင္ပန္းမွန္း ကြၽန္ေတာ္အသိဆံုးပါ...ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။)

"ဒါနဲ႔စ်ာန္....မင္းကိုယ့္ကိုစကားမေျပာခ်င္ဘူးလားကြာ...''

ညာဘက္လက္ငါးေခ်ာင္းကို ညႇပ္ေပးပီးတာနဲ႔ ဘယ္ဘက္လက္ေလးကို ေျပာင္းယူလိုက္ပီး စ်ာန္ဘုန္းမာန္ကိုၾကည့္ကာ မခ်င့္မရဲ ဥကၠာ စကားဆိုလိုက္သည္...။