YAN BENİMLE (Evlen Benimle)

1.Bölüm(kabus)

Sabah birinin saçımın okşamasıyla kalkmıştım. Uykulu bir şekilde saçımı kimin okşadığına baktığımda mert olduğunu görmüştüm."Günaydın. Geceye göre daha iyi misin prensesim"kafamı salladıktan sonra sırtımı yatağın başlığına dayadım.gece yine kabus görmüştüm. Artık yanımda yatırdığım ayıcığım da fayda etmiyordu. "Gece soramadım iyi gözükmüyordun. Yine aynı kabusmuydu" diye sorduğunda yine kafa sallayarak cevap vermiştim.Mert yüzümü avuçları içine aldı ve "bir şey söyle meleğim korkuyorum" mertin endişeli yüzünü ve gerçekten korktuğunu hissettiğimde zor da olsa konuşabilmiştim."uyumak istemiyorum da izin verir misin duş almam lazım "mertin hala gergin yüzünü gördüğümde rahatlatma amacıyla gülümsediğimde az da olsa rahatlayan mert anlımdan öpüp odamdan çıktı. Uyumaktan gerçekten korkar olmuştum.

7 YIL ÖNCE YAZARDAN

Küçük kız dolabın arkasında olanları sessizce izliyordu. Anne ve babası ona oradan çıkmamasını söylemişti. Şimdi ise siyah giyimli adamlar annesine gözünün önünde tecavüz ediyordu. Pek bir şey anlamasada babasının yapmayın diye haykırışları oyun olamayacak kadar gerçekçiydi ve oyunsa bile o bu oyunu beğenmemişti. Adamlardan biri belinden çıkarttığı silahı babasına doğrulttuğunda tam çıkacaktı ki babasının olumsuz anlamda belli belirsiz kafasını salladığını gördüğünde çıkmamıştı ki tam o anda anne ve babasının yere yığılan cansız bedenleriyle son hatırladığı ailesini vuran adamın sağ kolundaki yara izi ve yılan dövmesi.

3 AY SONRA YAZARDAN
Alev ailesini kaybedeli tam 3 ay olmuştu. O gün komşuların silah sesi duymasıyla polislere haber vermişti ve küçük kızı ailesinin başında ağlarken bulmuşlardı. Bu suç ise gizem olarak kalmıştı. Kızın ise başka ailesi olmadığı için yetimhaneye verilmişti verilmesine de bu hiç iyi olmamıştı. En ufak birşeyde dövülüyordu o ve onun gibi çocuklar küçük kız her seferinde kendinden küçüklerin suçunu üsleniyordu. Neredeyse hergün dövülüyordu.

2 YIL SONRA YAZARDAN
Yine küçük kızın suçunu üslenen Alev bu kez öldüresiye dövülmekle kalmamıştı. Yetimhane görevlisi bile bile dar karanlık soğuk bir odaya kilitlemişti Alevin ise dar alan ve karanlık korkusu vardı bunu bırak ailesinin o günden kalan bir tranva olarak tek uyuyunca kabus görüyor ve uyumaktan korkuyordu ne olursa olsun o daha küçük bir çocuktu işlemediği bir suçu işlenmiş masum bir çocuk.
2 GÜN SONRA
İki gündür bu iğrenç yerde yaraları mikrop kapmış bir şekilde baba diye sayıklayan bu küçük kız artık dayanamıyor gözleri kapanıyordu. Sonunda kapı açıldığında görevli sürükleyerek yetimhaneden attı eşyalarıyla birlikte. Artık kalacak yeri de yoktu. Ailesini çok özlüyor ve keşke o gün bende ölsem diye düşünüyordu. Aylardır alevi araştıran Sinan bey kızı o halde görünce aldığı gibi kendi evine götürmüştü osırada eve giren mert soran gözlerle babasına bakıyordu Sinan bey kızı odaya bıraktığı gibi aşağıya merte açıklama yapmaya indi.
"Baba neler oluyor o kız kim neden burada düşmanlar görürse peşine düşer ne yapıcaz" soru üzerine soru soran merte kızın doğduğundan beri bütün yaşantısının özetini anlattı." bundan sonra bu kız kardeşimdir ona birşey olursa bana olmuş sayarım baba gözün arkada kalmasın."