Μερος 12

160 10 1
                                    

Οι μέρες περνούσαν σιγά σιγά και σχεδόν πλησίαζαν οι μέρες που η Μαίρη και η Ελλίνα θα έφευγαν.
Η Ελλινα με τον Νικήτα τα πήγαιναν αρκετά καλά. Μίλαγαν αρκετά και θυμόντουσαν τα παλιά. Ενώ η Μαίρη με την Μάγια ήταν ερωτευμένες όσο ποτέ.
Δημιουργούσαν αναμνήσεις για το μέλλον. Ήξεραν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι μαζί εξαιτίας της αποστάσεως που της χώριζε. Αυτό της στεναχωρούσε και τις δυο παρά πολυ αλλά δεν υπήρχε κάτι που να μπορούσαν να κάνουν για να το αποτρέψουν. Ήξεραν και οι δυο πολύ καλά ότι η Μάγια έπρεπε να μείνει εκεί και η Μαίρη να φύγει όποτε πέρναγαν όση πιο πολύ ώρα μπορούσαν μαζί.
Πολλές φορές πήγαιναν στην παραλία άπλωναν μια κουβέρτα στην άμμο και κοίταγαν τα αστέρια αγκαλιά. Τα φιλιά τους ήταν γεμάτα έρωτα και πάθος δεν ήταν απλά φιλιά ενός καλοκαιρινού έρωτα ο οποίος μετά από λίγο καιρό θα ξεθώριαζε. Ήτανε πραγματικά ερωτευμένες και το ήξεραν και οι δυο πολύ καλα αλλά αυτό ήταν που τις πλήγωνε περισσότερο. Το γεγονός ότι ήξεραν ποσό ερωτευμένες ήταν αλλά να μην μπορούν να είναι μαζί.
«Που θέλεις να πάμε» ρώτησε η Μάγια
«Δεν θέλω να πάω πουθενά θέλω να μείνω εδώ μαζί σου»
«Ξέρεις ότι δεν μπορείς πρέπει να γυρίσεις στην χώρα σου και τους γονείς σου»
«Το ξέρω αλλά δεν θα αντέξω χωρίς εσένα»
«Ούτε εγώ μπορώ μακριά σου αγάπη μου αλλά δεν γίνεται αλλιώς»
Η Μαίρη έσκυψε μπροστά και της έδωσε ένα παθιασμένο φιλί γεμάτο έρωτα. Η Μάγια ανταπέδωσε κατευθείαν.

My first love Where stories live. Discover now