Το αγορι του βιβλίου

Σύνδεση μεταξύ αντιθέτων [4]

Πάλι σχολείο σήμερα. Δεν πειράζει, σήμερα Πέμπτη, σε λίγο τα βάσανα τελειώνουν. Σαββατοκυριακο, έχουμε και το πάρτι, καλά θα τα πάμε. Αντέχουμε.

Με τον Μάξιμο ούτε που κοιταχτήκαμε καθόλου. Σαν να μην υπάρχω καν. Φυσιολογικό είναι. Ποιος θα ήθελε να κάνει παρέα μαζί μου? Εγώ είμαι το φυτό και αυτός το "κακό αγόρι "

Σήμερα όμως είναι πάλι μια δύσκολη μέρα. Για ακόμα μια φορά δεν θέλω να πάω σπίτι. Πραγματικά προτιμώ να λύνω τα προβλήματα μου πάρα να τρέχω από αυτά, όμως εδώ είναι τελείως διαφορετικό. Δεν είναι ότι το θέλω, είναι ότι δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Αλλά και πάλι. Δεν είναι ότι το πρόβλημα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο σπίτι είναι το ίδιο το σπίτι.

Χαιρετάω την Αλεξία, η οποία μου μίλαγε σε όλα τα διαλείμματα για το πάρτι και για τον Στέλιο, χωρίς εγώ να αναφέρω κάτι για τον Μάξιμο. Είναι το μικρό μου μυστικό ότι τον γνωρίζω. Πιστεύω ότι και αυτός έτσι νιώθει. Θέλει να το κρατήσει μυστικό. Δεν ξέρω γιατί. Είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω και με εκνευριζει αυτή η ασαφήνεια με όλα! Υπομονή.

Κάθομαι στο πεζουλακι δίπλα από της τουαλέτες ακούγοντας μουσική και περιμένοντας τους πάντες να φύγουν. Μόλις σιγουρευτικα ότι όλοι είχαν ξεκουμπ- εννοώ φύγει , σηκώθηκα και πήγα προς την πόρτα. Με την άκρη του ματιού μου όμως βλέπω κάποιον να κάθετε κοντά στους θάμνους και να κουνάει το κεφάλι ρυθμικά. Πλησιάζοντας βλέπω τον Μάξιμο να φοράει ακούστηκα και να κάνει το ίδιο πράγμα που έκανα και γω. Φαίνεται τελείως αποροφημένος και έτσι αποφασίζω να σταθώ ακριβώς μπροστά του. Κατάλαβε ότι κάποιος τον έβλεπε και άρχισε να σηκώνει αργά αργά το κεφάλι
Έβγαλε τα ακούστηκα καθώς σηκωνόταν και είπε

"Τι θες?"

Είναι τόσο απόμακρος με ολους και όμως τον βλέπω να έχει φίλους και να αστειεύεται μαζί τους. Με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου είπα

"Πάμε σπίτι? "

Και με ένα στραβό χαμόγελο απάντησε ναι... Ναι? Ναι! Είπε ναι! Περίμενα ότι θα μου φώναζε ή θα με εδιωχνε. Φαίνεται ότι και αυτός με καταλαβαίνει. Δεν πρέπει να είμαι η μόνη που το νιώθει, αυτή την κατανόηση μεταξύ μας, έτσι?

Αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το σπίτι μου πρώτα αλλά από έναν διαφορετικό δρόμο και έτσι άρχισα να μιλάω

"Ξέρεις είναι λίγο περίεργο να φεύγω με καποιον τελείως άγνωστο που γνώρισα προχθές και δεν ξέρω απολύτως τίποτα για αυτόν. "