Yine darmadağın uyandığım bir sabah, bok varmış gibi kalkıyorum daha kargalar kahvaltısını yapmadan. Uyumak ne mümkün bu sıcakta, zaten sıcak olmasa da uyuyamıyorum.
Kahvaltıyı hazırlamak için ağır hareketlerle kalktım yatağımdan, kardeşim çoktan uyanmış çizgi film izlemekle meşgul. Banyoya geçtim, uykusuzluktan çökmüş gözlerime baktım, elimi yüzümü yıkadım, su soğuktu iyi geldi. Geçtim mutfağa, çok büyük bi keyifle (!) kahvaltıyı hazırlamaya koyuldum.
Bugün de evden çıkmayacağıma emindim, yaz tatili başladığından beri hiç çıkmamıştım ki zaten. Sınavdan sonra onu yapıcam, bunu yapıcam diye bir sürü hayalim vardı, tek yaptığım ise evin işleri oldu. Annemin çalıştığı iş çok yorucuydu, ben de ona kıyamadığımdan yapıyordum işte bişeyler. Babama sorsan "bütün gün telefonla oynayıp, göt büyütür." derdi.
Kahvaltıyı bitirip yatağıma uzandım, müzik çalarımın kulaklığını takıp sakin bişeyler dinlemeye başladım. Günlerdir uyuyamıyordum ve çok halsizdim. Bunun da etkisiyle gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı ve uykuya daldım. Gözlerimi açtığımda zifiri karanlıktı, nasıl bu kadar çok uyuyabilmiştim ki? Kalktım ve ışığı açmaya çalıştım ama elektrikler yoktu sanırım, "Ahh, lanet olsun ama, yine mi?!" diye düşündüm ve yatağa oturdum. Telefonumu bulmaya çalışıyordum ama birden içeriden bi çığlık sesi yükseldi. Koşarak içeri gittim ama koridor bitmek bilmiyordu, nefes nefese kalmıştım, oraya yığılmışım. Tek hatırladığım sadece boşluk ve karanlıktı. Gözlerimi açtım ve saate baktım, ben yatalı sadece 15 dakika olmuştu. "Bu kabuslar bir gün beni öldürecek." diye düşündüm ve soğuk bir duş almak için banyoya girdim.
