Neden hep yalnızım? Sorun hep bende mi?İnsanlara karşı kendimi anlayamıyor muyum?Çünkü beni çok yanlış tanımışlar.Bütün bu soruların cevabı 'Evet'Çünkü beni her şeyi kabullenen biri olarak görüyorlar.Ama ben öyle değilim.Burada kendimi kendimi yok hissederken bile birilerinin konuşmalarına karşılık hep bir cevabim var ama farklı bir cevap.Herkesten farkli.Ben insanlara icimden sessizce cevap veriyorum.Demek ki ben buymuşum.Anlasılmaz,ulaşılmaz,karanlık...İçimdeki alev toplarını söndürmek için ne kadar cabalasam da bunu sadece ben biliyorum.Başka kimse bilmiyor,ne yaptığımı bilen olmadığı için de beni somurtkan,mutsuz,etrafına hüzün dağıtan biri olarak görüyorlar. Ama içimdeki o coşkulu,neşeli çocuğu görmüyorlar.En büyük sorun da bu beni hic bir şekilde gorememeleri.Gorseler boyle olur muydu?İnsanlar beni sadece çıkarları için kullanırlar miydi?Kullanmazlardi tabii ki.O zaman da bu dünyanın en basit,açık ve net insani olurdum.Bunu ben istemiyorum. Asla açıklık ve netlik istemuyorum.Basit olmak istemiyorum.Ama onlar istiyorlar.İnsanlar istiyorlar.Çünkü çıkarları var.Çıkarları olmasaydı karanlık,ulasilmaz,anlaşılmaz halimle de severlerdi beni.Ne kadar komik değil mi bütün bunlar.Hak korumaya çalışan o basit insanlar hak önemli olduğu zaman değil de saçma ve aptal bir zamanda hak savunuyorlar.Bu yüzden hepsi komik.Her seferinde guluyorum ama gulmek sinmiyor icime.Koca bir gürültünün içindeki minik sessizlik hic fark edilmez.Aldırış edilmez.O farklılık görülmez.Çünkü anlaşilmazlik var.İnsanların çıkarları var.
İnsanlar eğlendiğini saniyorlar.Ama öyle değil.Hiç bir zaman da öyle olmayacak.Çünkü rol yapıyorlar.Bir rol uğruna kendilerini unutuyorlar.İste bu rolleri o minik sessizlik farkediyor.Rol yapanlar her seferinde küçük insanları yuceltmeye çalışıyor.Her seferinde pireyi deve yapıyorlar.Bırakın da pire,pire olarak kalsın.Develerin bir farki,hakki olsun.İnsanlar bu haktan hic bahsetmiyorlar ama.İste insanlar hakki,farkı saglayamiyorlar.Her şeyi farkettigim için insanlar görmüyor ya da görmek istemiyor.Onlar da farkindalar.Bütün haksizliklarin,rollerin,yalancı gulmelerin.Ama onlar da benim gibi yalniz kalmak istemiyorlar.Yalancı gulmeler her seferinde beynimde yankilaniyor.O pis gulmeler.Herkes cok yapmacik.Herşey abartı...
Keşke pireyi deve yapmak yerine deveyi fil yapsalar.Dünyada pireler azalır,böylelikle roller de azalır.O pireler istemiyor bunu.Bu yüzden kendilerini deve yapıyorlar.Ama sonunda develer;karınca boyunda olan develer kazanacak.
İnsanlar sanıyor ki o minik sessizlik bir robot.Hic konuşmayan,düşüncelerini söyleyemeyen bir robot.Aslında insanlar bencil de.Asla yaptıkları hataların arkasında durmazlar.Dursalardı en azından özür dilerlerdi.Özür dilemek bile bir insana agir geliyorsa;onlar insan değildir. Piredir bunlar.Ama kendileri özür beklerken öyle olmazlar tam tersine intikamcı hırslı olurlar.Çıkarcidirlar çünkü.Bunların hepsi bir oyun.Ama bu oyunda ben yokum ve bu oyun sonunda bitecek.Bittiğinde develer kazanacak:
ÖZÜR DİLERİM.
