Denizkızı Elizya.. Denizcilere yolunu şaşırtacak kadar güzel denizkızı.. Annem ben doğduğum gün gözlerimin dünyaya ışık saçtığını söyler. Böyle şeylere inanan bir insandır. Anneme göre ben doğduğumda dünya sadece onun gördüğü bir maviye bürünmüş.. Gözlerimdeki maviye.. Annem bana Elizya adını vermiş çünkü benimde tıpkı denizkızı Elizya gibi insanları büyüleyen bir güzelliğim olduğunu söylüyor.
Gözlerimi açmama başımda öten ve bence hayatında yemediği küfrü benden yiyen makine sebep oldu. Kendime geldiğimde yattığım yatağın aslında yatak değil sedye, burasınında ev değil hastane olduğunu farkettim. Kalkmaya çalıştım ama belimdeki ve yer yer başımdaki sancılar buna izin vermedi. Ah, ne olmuştu bana neden bu hastanedeydim? Annem, ah annem ne durumdaydı? Yanımda olmadığı için anladım ki haberi yoktu. Çünkü eğer haberi olsaydı mutlaka başımda beklerdi, "ağlayarak.." Gökhan, Gökhan neredeydi? Onu görmek istiyordum. Evet kavga etmiştik ama ona ihtiyacım vardı. Bir şeyleri hatırlamaya çalışıyordum. Immm, en son ne yaşamıştık? Arabadaydık evet evet arabadaydık. Yanımda Gökhan vardı. Ve tartışmıştık. Annem neredeydi? Evet o da evdeydi. Acaba nasıl merak etti? Ne yapıyordu? Sonra anneme haber vermek geldi aklıma! Kendime ancak geldim. Heöen kalktım, ağrılarım yüzünden biraz zorlandım ama annnme haber vermem gerekirdi. Hemen koridordaki ilk adamı çevirdim.
