Bulutlara Notlar

Giriş

İnsan ne zaman hisseder yalnızlığını? Yanında kimse olmayınca mı yoksa olsalar bile aslında olmadıklarında mı? Ne zaman kurtulur bu yalnızlıktan, birisi hayatına girince mi yoksa birisi varmış gibi davranınca mı? Bir zaman sonra alışır tâbi yalnızlığa zorla, çokça zorlukla...

...
2002
Evde tek başınaydı. Ailesi iş için seyahate gitmişti ya da ona öyle söylemişlerdi. Üniversiteyi bitirmiş yeni yeni iş aramasına rağmen ailesi onu bir çocuk gibi kandırabileceklerini düşünürdü. Belki de başarılıydılar bu konuda. O bunları düşünürken güzel bir film başlamıştı televizyonda. Bir kapı sesi duydu giderek artıyordu ses, televizyondan geliyordur diye kımıldamadı yerinden. Kendini rahatlatmak için televizyonun sesini azıcık kıstı ses de azalmıştı ya da o öyle hissetti.

Gönül rahatlığıyla filmi izlemeye devam etti fakat bu sırada kapı sesi iyice arttı. Gecenin bir yarısıydı, kimsenin gelebileceğine ihtimal vermiyordu. En sonunda televizyonun sesini tamamen kıstı ve sesin gelmesini bekledi. Beklediği zaten bu ses olmasına rağmen sesi duyunca korkudan yerine çivilendi. Kapı sesi artık daha azdı. Sesin azalmasıyla cesaretlenip kapı deliğinden bakmaya gitti. Ne kadar cesaretlenirse cesaretlensin yine de sessiz olmaya özen gösteriyordu. Ayaklarının ucunda delikten baktı. Pek de görünür olmamakla birlikte yüzünü iyice örtmüş bir kadın masmavi gözleriyle kapıya bakıyor ve daha da çok tıklatıyordu.

En azından kadın görmenin verdiği rahatlıkla derin bir "oh" çekti genç kız. Ama yine de tereddütle kapıyı açtı ama kimse yoktu kadın gitmiş olmalıydı. Etrafta göz gezdirdi kimseyi göremeyince kapıyı kapatıp içeri girmeyi düşündü. Ama bir bebek sesi buna engel oldu, kadın bu bebeği kapının önüne bırakıp gitmişti. Genç kız yaklaşık on dakika boyunca ağlayan bebeğe bakakaldı.

Anlık şoktan çıkınca mantıklı bir karar vermeliyim diye düşündü ve ilk olarak bebeği susturmakta karar kıldı. Yeşil pusetle birlikte bebeği içeri aldı ve kapıyı kapattı. Hemen odasında bebeği yatağına yatırdı. Pusetten gerekli eşyalarla bebeğin altını değiştirdi ilk olarak. Sonrasında bebeğe sütle biraz mama yaptı ve biberona doldurup ona yavaşça içirdi. Bebek mamayı yarılayınca uykuya daldı. Genç kız da o uyuyunca pusetin içinde kimlik gibi bişey bulmayı umarak baktı ama yoktu sadece mavi gözlü bir oyuncak bebek ve birkaç parça kıyafet vardı.

Bebeği evde bırakıp kadını aramayı düşündü ilk başta ama kadının şimdiye çoktan dünyanın öbür ucuna gitmiş olabileceğini düşündü. İş başa düşmüştü sabaha kadar bu bebeğe bakıp mantıklı bir karar verecekti. Ama, hayır yine kapı çalıyordu. Genç kız koşarak kapıya gitti delikten baktı ve bu olamaz bu gelen...

Merhaba, umarım beğenmişsinizdir. Bu ilk bölümümüz. Devamı en kısa süre içerisinde gelecek. Kitaplığınıza eklerseniz emin olun pişman olmazsınız tek solukta okuyup bitirebileceğiniz bir kitap.
Biraz kısa oldu mazur görün.
Sizce kapıda kim var ?