199 Letters (Translation)

Hoofdstuk 3

Zayn weigerde om Louis' lichaam te bewegen vanwege z'n gebroken nek, maar hij bleef mond op mond beademing bij Louis doen. Liam had een kwartier geleden de ambulance gebeld, en zat naast Louis' lichaam op de grond. Z'n ogen waren betraand en hij had kippenvel door de kou. Hij bleef maar onverstaanbare dingen mompelen, maar Zayn kon horen dat hij Louis' naam zei.

"Check z'n pols." Zei Zayn.

Liam nam trillen Louis z'n pols in z'n handen, terwijl z'n eigen hart hard in z'n oren bonkte, en zocht naar een hartslag. Liam staarde naar Zayn en slikte.

"Luister naar z'n borst." fluisterde Zayn.

Liam leunde langzaam naar voren en drukte z'n oor tegen Louis' borstkas, en kneep z'n ogen dicht. De tranen liepen weer over z'n gezicht toen hij een vreselijke stilte hoorde. Hij wilde z'n hoofd weer optillen, toen hij een zachte hartslag hoorde. Z'n ogen gingen wijd open en hij concentreerde zich op het geluid. Het was heel zacht en niksbelovend, maar het klopte, heel erg zacht, maar het klopte nog. Liam tilde z'n hoofd op, terwijl er een kleien glimlach op z'n gezicht kwam, toen hij begon te snikken. Zayn staarde naar hem, en voelde z'n eigen hart tekeer gaan.

"Hij houdt het nog vol, NAUWLIJKS.. Gewoon blijven doen wat je nu aan het doen bent." Knikte Liam.

Zayn lachte, een zucht van opluchting verliet z'n mond. Hij pakte zachtjes Louis's gezicht, en bracht zijn mond naar de Zijne. Het was geen kus, in geen enkele manier niet. Hij vulde hem met lucht. Liam zag rode en blauwe lichten door de bomen jeen. Hij keek naar Harry en Niall, die tegen een boom aanzaten, Louis aanstarend. Hij kon de tranen in hun ogen zien.

"Zayn, de ambulance is hier." Liam tikte Zayn aan.

"Zeg dat ze zich haasten, hoe sneller ze hier zijn, hoe sneller ze hem kunnen redden."

Harry hoorde Liam roepen tegen de ambulance dat ze moesten opschieten, toen er een brok in z'n keel vormde.

"Wat als hij dood is.." Fluisterde Harry.

"Dat is ie niet, hij is er nog. Hij zou het niet wagen om ons te verlaten." Niall's Ierse accent was diep, proberend niet te breken.

Harry zag hoe drie ambulance medewerkers voorbij renden, en Zayn en Liam gingen opzij. Er werd geschreeuwd en drie man kwamen er nog bij, waarvan er één een bed bij zich droeg.

"Hou vol Lou, alsjeblieft." Harry snikte.

Zayn stond en keek hoe de drie schreeuwden over de nek. Liam hield z'n arm om Zayn's schouder, en ademde diep.

"Hij gaat niet dood." Liam zuchtte.

"Hij mag hopen van niet."

"Niet zolang de dokters bij hem zijn, hij is veilig."

Harry staarde naar de ambulance mensen die om z'n beste vriend stonden, de rode en blauwe lichten die hem verblindden. De seconden tikten voorbij, minuten tikten voorbij, en Louis was op een of andere manier verplaatst op het bed. Hij had een beademingsmasker over z'n mond, die het zuurstof z'n longen in blies, hij had naalden in z'n polsen zitten, en hartmonitoren. Niall voelde z'n maag omdraaien, terwijl hij keek naar z'n hulpeloze vriend die op het bed lag. Liam en Zayn stonden langzamerhand nu bij Niall en Harry. Liam hoorde als eerst het irritante gebliep, maar het leek of het in z'n hoofd zat. Toen hoorde Harry het, en het was luid, voor zijn oren wel 190 keer luider, en leek hem bijna een hartaanval te even. Zayn en Niall hoorden niks, ze waren te geschokt. Harry stond op en rende langs Zayn en Liam. Zayn draaide zich om en zag hoe de jongens naar de ambulance medewerkers sprintten. Hij hoorde gebliep, en het maakte hem doodsbang. Liam rende achter Harry aan, en Niall pakte Zayn toen ze erbij gingen staan. Niall drukte Zayn tegen zich aan en liet hem niet meer los. Harry's hart klopte in z'n keel, z'n benen beweegden maar niet snel genoeg. Louis naam kwam uit z'n mond, toen hij twee armen om hem heen voelde slaan, en hem liet stoppen met rennen. Harry schreeuwde, z'n stem brak door z'n tranen.

"Harry, Harry." Probeerde Liam hem te kalmeren.

Harry schreeuwde naar hem om hem los te laten, toen het gebliep luider en luider werd. Liam liet uiteindelijk los, en Harry rende langs de horde mensen. Het eerste dat hij zag was Louis met een nek brace, en toen zag hij de maskers, en al de naalden, en uiteindelijk rustten z'n ogen zich op de hartmonitor.

"LOUIS!" Schreeuwde hij.

Z'n mond opende, maar er kwam niks meer uit. Het biepen werd te luid voor z'n oren, en hij kon de mensen tegen elkaar horen schreeuwen. Hij hoorde Liam naast hem, die hem probeerde te kalmeren. Maar allebei de jongens keken naar de hartmonitor, toen het niet meer veranderde. Flatline.