BEYAZ

TANITIM

Ben Melis Cerrahoğlu.

Bu sene liseye başlayacağım ve bunun ne kadar zor olduğunu biliyorum. Lojmanda oturuyoruz, şu bildiğimiz lojmanlar. Eğlenmek için dışarı çıkmamıza veya şehire inmemize gerek yok. Neden mi ? Lojmanın içinde sinemasından tut mağazalara kadar herşey var. Ayrıca yaşıtım olan bir çok çocuk da var. Babamın mesleği sebebiyle geldik buraya. İzmir'e... Her 10 yılda bir şehir değiştiririz. İzmir'e de geçen sene geldik. Babam asker ama sıradan bir asker değil. Bu sene Orgeneralliğe yükseldi.

 Babam, Ahmet Cerrahoğlu. Orgeneral. Fazla genç sayılmaz, saçları beyazlamaya bile başladı. Tamam kimi kandırıyorum ? Saçları bembeyaz. Disiplinli ve fazla kuralcı bir adam ama onu herşeye rağmen seviyorum.

 Annem, Vildan Cerrahoğlu. İngilizce öğretmeni ve işinde oldukça başarılı. Ortaokulda çalışıyor. Süslü ve Neşeli bir insan. Çocukları çok sever tabi haliyle kendi çocuklarını daha çok sever ama onun için Ahmet Cerrahoğlu her zaman önplandadır.

 Babaannem Nursel Cerrahoğlu. Dedem öldüğünden beri yanımızda kalıyor. Şu zamanımızın modern babaannelerinden değil. Ufak tefek, tombik bir kadın. Şalvarını ve başörtüsünü giyip hergün televizyon karşısında tesbih çeker arada bir kendini, titreyerek ve şükür duaları okuyarak günceller. Tonton yanaklım.

 Abim Deniz Cerrahoğlu. Evimizden çoktan uçup gitti. İyi bir işi var. Dişhekimi ayrıca da evli. Evimizin gelini Yasemin Abla. İkisinin bir tane oğulları var. Can. Anlayacağınız bu yaşımda halayım.

Ve geldik ikizime. Hemde erkek ikizime.

Melih Cerrahoğlu...

Ne tip olarak benzeriz ne özellik olarak. Herşeyimizle birbirimizin zıttıyızdır. Gıcık ve başbelasıdır. Dersleri kötüdür. Pisliktir. Bütün gün bilgisayar oyunu oynar ve arada tek arkadaşı olan Berke'yle takılır. Genellikle her işimi bozar.

 Ve tanışalı bir yıl olmasına rağmen çok sevdiğim lojman arkadaşlarım var. Erdem, Yağız, Tolga, Cemre ve Yaren...

Hepsiyle ortak bir noktamız var. Babalarımızın mesleği aynı. Tolga ve Cemre lise ikinci sınıfa geçtiler. Erdem, Yaren ve Ben liseye geçtik. Yağız ise orta sona geçti. Malesef Erdem veya Yarenle aynı okulda değilim. Melih'le bile... Bile kelimesi saçma kaldı çünkü ben İzmir'de ki en iyi liselerden birini kazandım, Melih ise zar zor bir anadolu lisesine girdi. 

Evet normalde okula başlayacağım için korkmam veya heyecanlı olmam gerekir ama değilim çünkü Tolga'yla aynı okuldayız ve Tolga beni her zaman korur. Onu, Melih'ten daha çok seviyorum.

Demin abimler bizdeydi daha yeni gittiler. Banyoya girip yatacağım. Heyecan biraz kendini göstermeye başladı.

Midem ağrıyordu. Oyalanmayı bıraktım ve duşa girdim.

Yarın okulun ilk günüydü...