Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΤΥΠΟΣ
Αυτός ο χτύπος της καρδιάς που χάθηκε
σα να σταμάτησε η στιγμή για μιαν αλήθεια
σα να έφτανε μια λάμψη ανυπαρξίας
να βροντοφωνάξει κάτι.
Κάτι που μέσα μου ζει
ένας αέναος κόπος
ένα δίλημμα,
το ναι ή το όχι
μια ανάγκη να εξαναγκάζω την αναπνοή
να συμβαίνει με ζόρι, κάθε φορά
Κι αυτός ο χαμένος χτύπος
είναι μια προδοσία προς την πραγματικότητα
είναι μια μετάβαση στην φαντασία
αόριστος κι ανήσυχος
μου φέρνει μια δυσφορία και μία εκπλήρωση
ότι ούτε μέσα μου
υποβάλλομαι σε όρια
ακόμη κι αν αυτό φέρει την καταστροφή μου.
