empty

Chapter One

DARKNESS

Waking up with no memory left on your mind is not that easy.

Yung tipong kahit katiting na alaala walang natira.

I woke up inside the Hospital not knowing Who I am.

Ang sabi sakin ng nakapulot sa akin ay Nakita niya akong nakahiga sa kalsada na walang malay at naliligo sa sarili kong dugo.

"Uhm Miss? Wala ka ba talagang naaalala?"...tanong ulit ng doktor

"Opo, Wala talaga."... I said

Dilim... Walang Hanggang Dilim lamang ang naaalala ko. Naglalakad ako sa napakadilim na kalsada ng biglang may malakas na impact na nangyari sa likod ng ulo ko...

"Sure?"... tanong niya muli

"Actually meron po... Naglalakad po ako sa madilim na kalsada tas biglang parang may humampas sa ulo ko yun lang po."... i answered

"Yun siguro yung time na nag d-drive ako pauwi tapos nakita ko yung katawan mo sa kalsada, Wala rin sigurong nakapansin sayo dahil napakadilim ng kalsadang yun at gabing-gabi na."... sabi ng isang lalake he might be in his late 30's dahil mukhang bata pa siya at malakas, pero mapapansin mo talaga na nasa 30+ na siya dahil medyo kulubot ng unti ang kanyang balat.

"Dahil siguro sa malakas na impact sa likod ng ulo mo kaya wala kang maalala, but don't worry it won't be temporary, makakaalala ka ulit pero hindi pa ngayon, you need to stay here in the hospital until tomorrow para mabantayan lang namin yang sugat mo sa likod ng ulo kaya baka bukas ng tanghali ay makaka labas ka na."...sabi ng doktor

"Okay po Maraming salamat po"...i said

"No worries... I need to go may pasiyente pako, good bye!"...paalam ng doktor

"Sige po dok maraming salamat!"... the guy thanked

"Uhmm...."...I murmured

"Yes?"...

"Uh... Maraming salamat po sa tulong niyo Sir, Paumanhin po kung naabala ko pa po kayo."... I said..Buti na lang tinulungan niya ako kasi kung ibang tao yan They would just walk away kahit nakita na nila ang katawan ko doon sa kalsada...

"Your Welcome...and it's okay, naaalala ko kasi sayo yung anak ko kaya siguro tinulungan na din kita."... He said

"Talaga po... Uh nasaan na po yung anak niyong yun?"...I asked

Natigilan siya at sandaling natulala.

"She's Gone"...

Nagulat naman ako...

"Ohh Uhmm... I'm so sorry sir"... napayuko na lang ako dahil di ko alam ang gagawin...

"It's Okay."...may halong pait niyang sabi...

What have I done??!!

"Mawalang galang na po pero maari ko bang malaman ang pangalan niya?"

Napatingin siya sa akin...

"Why?"...

"Ah Wala lang po." I smiled

He smiled Too

"Glyza... Glyza Lei A. De Lara."... he said

"Glyza.... Nice name!"

"Thank you I was the one who named her..." he said

"Really but how about your wife?"

He smiled bitterly and looked at the window...

What have I done again??!!

"I'm so sorry sir,Again..."

He laughed but he's laugh was full of hate,anger and bitternes....

"She's gone too."he answered and then he looked at me

Napayuko ako ulit...

"What's her name too?"anong ko habang nakayuko

"Alyza Mae A. De Lara"he answered

"How about your name sir?" i asked again

"Gilbert Rey E. De Lara, Call me Rey." he said then smiled at me  kaya naman lumabas ang napakalalim niyang dimples sa magkabilang pisnge....

*knock knock*

Binuksan naman ni sir rey ang pinto...

"Uhm Hello sorry to disturb you pero kailangan muna naming painumin ang pasiyente ng gamot..." sabi nung nurse

"Sige po tuloy kayo..."sabi ni sir rey...

Hindi pa din mawala sa isipan ko an katanungan na sino ba talaga ako at  kung anong nangyari sa anak at asawa ni sir rey....

——xxxtttyyy ——