Moje realistyczne sny

Zabawa w karty

Obudziłam się o 6 rano.
Nie mogłam już spać, TO coś co mi się śniło było tak dziwne, że zarazem okropne.
Leżałam w bezruchu przez kilka minut, w końcu stwierdziłam, że lepiej będzie jak posłucham spokojnej muzyki.
Ale może przejdźmy do rzeczy.
   Byłam w jakimś pomieszczeniu, którego nigdy wcześniej nie widziałam.
Przypominał on pokój, w którym ktoś przez dłuższy czas nie przebywał
Na ścianach wisiało wiele obrazów z dziwnymi postaciami, które nie wyglądały jak człowiek, lecz na istoty pozaziemskie.
Najgorszy był brak okien, co powodowało straszną duchotę. Jedynym źródłem światła była mała żarówka kołyszącą się na lince.
Największe wrażenie wywarła na mnie winda stojąca na końcu pokoju.
Ku mojemu zdziwieniu można nią było pojechać tylko na 4 piętro i na parter.
Usiadłam na zimnej podłodze rozglądając się po pokoju, czekając na rozwój sytuacji.
  Po pewnyn czasie usłyszałam czyjeś kroki zbliżające się w moim kierunku.
Przeraziłam się i wstałam na równe nogi nie wiedząc co robić.
Jedynie było słychać szuranie nóg i głośne sapanie.
Zrobiłam krok w tył czując za sobą ścianę oblepioną brudami.
Nagle oślepiło mnie światło wydobywające się z latarki.
Zacisnęłam oczy i modliłam się w duchu, żeby przeżyć.
Po chwili podeszła do mnie postać.
Wyglądała jak Frankenstein wymieszany z zombie.
Kazała mi usiąść i rozłożyła przede mną karty.
Popatrzyłam na nią zszokowana.
Rozkazała wskazać kartę, na której jest król.
Problem polegał na tym, że karty były odwrócone i nie mogłam się pomylić.
A co jeżeli się pomyliłam?
Na moje nieszczęście wskazałam błędną kartę.
TO coś spojrzało na mnie wielkimi oczami i... zaczęło ryczeć, ale to tak ryczeć, że rozpętała się potworna wichura, zza ściany wybiegło kilka stworów z nożami, siekierami i piłami mechanicznymi.
Wszystkie szły w moją stronę, ryczały, krzyczały i wydawały diabelskie odgłosy.
Stałam sparaliżowana, liczyłam w głowie ile pozostało mi do śmierci.
Aż w końcu... odeszłam z krainy Morfeusza.