"Hey iyimisin küçük ? Beni çok korkuttun." Vücuduna bir zarar gelmişmi diye kontrol ettim.
"Ailem*hıck* o-onları b-bulamıyorum *hıck* kayboldum" (hıck,daha çok hıçkırık sesine benziyor jxjxj ama ağlıyor çocuk burada ksmxjxk)
Küçük ağlayarak konuşuyordu .
"Lütfen beni onlara geyi götüy lüütfen*hıck*"
Gerçekten çok tatlı bir çocuktu. Etrafa bakındım fakat kimsecikler yoktu bu tenha sokakta.
Ona gelen araba birden durduğu için kurtarabilmiştim küçüğü . Korkmuştum...
Şuan tek isteğim bu tatlı oğlanın ailesinin bulunması ve mutlu olması. Hayatta herkesin mutlu ve huzurlu olmaya hakkı var değil mi.
Gerçi ben pek o hakkı kullanamıyordum. Herneyse şuan düşünmem gereken bunlar değil . Kendim mutlu olamasamda başkalarını mutlu etmem gerekir.
Küçük ellerini birbirine sürtüyordu . Soğuktan kızaran burnu ve solgun yüzü nedensizce eski Sevgilimi hatırlatmıştı bana . O belki şuan mutlu olsada yeni eşiyle yinede ona karşı bir özlem besliyordum. Her ne kadar kırmış olsada kalbimi ,sanki bana gelip "yaptıklarım için üzgünüm. Seni hâlâ seviyorum Taehyung " dese onu affedeceğimi hissediyordum. Ben düşüncelere dalmışken bir kıpırtı hissettim yanımda. Küçük, Montumu çekiştiriyordu.Hemen düşüncelerimden kurtuldum ve yanakları kızarmış olan oğlana döndüm.
"Adın nedir?"
"Annem yabancılara adımı söylemememi tembihlerdi hep."
"Bak.Amacım sana yardım etmek. Eğer bana kendin hakkında bilgi verirsen işimiz kolaylaşır.Tamam mı?'
"Peki. Ben park minhyun"(valla attım kafadan vardır böyle isim herhalde kşmksjhdj)
"Bende Kim Taehyung . Kaç yaşındasın? "
"Dün doğum günümdü benim . 7 yaşıma girdim . "
"Peki doğum günün kutlu olsun. Annen nasıl birisi min ?"
"O bir melek hyung."
"Melek hm... Çok iyi biri demek . Nasıl gözüküyor yani en son üstünde ne vardı?"
"Hyung.. onun üstüne beyaz yorgan gibi bir şey örtmüşlerdi sanırım . Dün akşam..."
"Nasıl yani ? Sen nasıl kayboldun? "
"Evdeki herkes annemin cennete gittiğini söyledi hyung . Ben de gitmek istiyorum deyince kimse izin vermedi. Bende kaçtım hyung ama burası çok soğuk."
Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum. Kalbime bir ağrı saplanmıştı.
"P-peki . Başka? Baban?"
"Babam şuan evde değildir . Abim var hyung o da bir meleğe benziyor . O bir balet . Benimle herzaman ilgilenir. En çokta onu özledim biliyor musun ? "
"Evin yolunu biliyor musun ? Yakın mi?"
"Ih-ıh bilmiyorum.ama yanında küçük bir pastane vardı . Onun yanında park , ilerisinde durak ve banklar. Her Taraf rengarenk hyung."
"Ah sanırım orayı biliyorum. ****sokağımı (ad bulamadım)
"Evet hatırladım . Öyle birseydi ."
"Tamam min benimle gel."
➿➿
-Bölüm sonu-
Umarım beğenirsiniz 💕
Teşekkürler💕
Hatalarım için üzgünüm 💕
By by
