The Solid Fighter's Missions

'PROLOGUE'

Joshua's

"Joshua! Josh!" Sigaw ni Natalie habang kumakatok sa pinto. Parang gusto niya na atang sirain ang pinto ng inuupahang bahay ko dahil sa lakas ng pagkatok niya.

"Josh ano ba! Buksan mo'tong pinto!" Banat niya pa. Ano ba'ng problema ng babaeng 'to?

Padabog akong bumangon mula sa pagkakahiga sa sofa at naglakad patungo sa pinto at binuksan. Agad na bumungad sa akin ang naiiritang mukha niya na para bang inip na inip na sa kahihintay. Ang cute niyang tingnan pag nakasimangot siya kaya lagi ko siyang inaasar.

"Oh ano?" Maikling tanong ko. Nagulat nalang ako nang agad niya akong niyakap at nababakas pa yung excitements sa mukha niya. Napakunot naman ang nuo ko, teka anong meron?

Kumawala siya mula sa pagkakayakap at tinitigan ako.

"Hindi mo ba alam ang balita?"

"Ha? Anong balita?" Kunot nuong tanong ko sa kanya. Napaisip naman ako kung tungkol saan ang ibabalita niya pero wala talaga akong ideya.

"This is a very good news to us!" Aktong yayakap na naman sana siya sa akin ngunit pinigilan kona siya.

"Can you just please go directly to the point?" Naiiritang tanong ko. Yeah I have a very short temper so don't mess with me. Well, alam naman niya na manipis lang rin ang pasensya ko, pero gusto niya yata akong asarin palagi. Ows no worry, the feeling is mutual!

"Urgh, parang wala lang talaga sayo ang pagtake ng recruitment exam." Wika niya habang nakasimangot. "This is about the result of the examination!" Ahh ngayon naalala kona. Kaya pala subrang excited ng mukha niya. Actually, we took the exam together at hindi ko naman yun sineryoso.

"So, how was that?" Naiinip na tanong ko, hindi naman ako interesadong sumali sa military eh. Siya lang naman itong nagpupumilit na samahan siyang magtake ng military recruitment exam kasi gusto niya raw maging sundalo kung sasamahan ko raw siya. Aba, dinamay pa ako!

"Hoy lalake maging excited ka naman oh? We passed the exam, and you know what? You're in the second place! Look." Wika niya saka tinaas yung phone niya sa harap ko at nakita ko nga ang pangalan ko sa second place then third place naman si Natalie.

"Second place huh--what?!" I looked at the phone in the second time. "I don't expected that. Besides, dirin naman ako sasali sa training. Not interested at all."

Pero nagulat talaga ako nung nakita ko ang pangalan ko. I doubt how did I passed yet I'm not looking forward to it. "You're supposed to celebrate because you got it. Im happy for you Lie." Wika ko nalang tapos ngumiti sa kanya.

"What?! You're not joining? Dimo'ko sasamahan?" Wika niya tas biglang nagbago yung expression sa mukha niya at naging malungkot ito.

"Josh, wag mong sayangin ang opportunity na'to, by this you can be a hero, you can save the people in this country, you can able to protect them. Don't mind the pay, you can have mine if you want to samahan mo lang ako." Wika niya at unti-unti ng tumulo ang mga luha niya. I felt pity to her though. Gusto lang naman niyang protektahan ang mga tao, nothing's bad.

I looked at her eyes, seryoso talaga siya sa gusto niya, ano pang magagawa ko? Natalie Marquez is my best friend mula pa nong mga bata pa kami, we are so close to each other and we're treating us like brother and sister.

"Shh. You don't have to cry just to convince me. Alam mo namang susuportahan kita sa kahit na ano mang gusto mo. You want to be strong right? Then tomorrow, we'll go to train our selves together." Wika ko sa kanya habang pinapahid ang mga luha sa kanyang pisngi using the back of my hands.