~Geschreven door batgirl_xo en superlamaman~
"Yeeeeeeey nog één uur school en dan is het eindelijk vakantie!" zei Laura spontaan tegen haar vriendin Anna, terwijl ze naar de klas liepen. "ja, en dan kom je eindelijk bij mij slapen!" zei Anna.
Wanneer het uur om was, ging Laura nog snel naar haar huis om haar super coole Batman pijama te halen (die ze was vergeten). De gedachte dat zij en Anna de avond gingen doorbrengen in hun assorti Batman en superman pijama deed haar glimlachen. De ouders van Anna waren niet thuis dus ze hadden het hele huis voor hun alleen. Ze hadden hun superhelden pijama meteen aangetrokken. Ze besloten om een pizza te bestellen, bij de lekkere pizzeria in de buurt. Terwijl ze op de pizza aan het wachten waren begonnen de meisjes al druk te babbelen over liefde, want Laura was namelijk stapel verliefd op Vic, een Jongen uit hun klas. Anna daarentegen had al een lief, David een vriend van Vic. Na een kwartier ging de deurbel. Terwijl Anna de tafel dekte ging Laura de deur open doen. Na wat sukkelen lukte het haar eindelijk om het slot open te krijgen. Tot haar grote verbazing was het Vic in een uniform van de pizzeria. " Heey Laura, ben jij degene die een pizza Special en een pizza Hawaiian hebt besteld." Vroeg hij met zijn diepe warme stem. " Ja.. euh ja dat ben ik." Zei ze met trillende stem.
"Hier heb je ze." zei hij terwijl hij de pizza's gaf. "Dank je." antwoorde ze verlegen. Terwijl hij zich omdraaide om naar zijn moto te stappen, bleef Laura hem nakijken. Toen hij zich klaar maakte om te vertrekken zei hij nog snel "trouwens coole pijama Laura". "bedankt" zei Laura verbaasd. Terwijl Vic wegreed riep hij keihard "BATMAAAAAAAN!". Laura was blij maar toch heel erg verbaasd. Toen ze terug in de kamer kwam, vroeg Anna waarom ze zo vreemd lachte. Laura vertelde wat er gebeurd was. Ze spraken er die dag en de volgende dagen de hele tijd over, via sms, via chat,... Laura kon dat gesprek maar niet uit haar hoofd zetten. De hele vakantie dacht ze er aan, aan Vic.
Het was weer maandag, die lange saaie maandag. Hoewel, Laura had 2 redenen om blij te zijn. 1. Ze zag haar vriendinnen terug. 2. Ze zag Vic terug. Dus was ze glimlachend opgestaan en naar school gegaan. De dag verliep als gewoonlijk. Maar om 7u kreeg ze ineens een sms van Anna om af te spreken aan de dikke eik in het park. Ze vroeg nog waarom, maar Anna verklapte niets.
Eenmaal daar aangekomen zag ze niemand staan. Maar na een paar seconden kwam Vic er ineens aan. Ze begreep niet waarom hij hier was. Hij ging naast haar onder de boom staan en zei snel "hey". Daarna waren er enkele minuten stilte, totdat Vic zei "Ik wacht hier op David, jij?". "Ik op Anna" zei Laura snel. Na nog een dertigtal seconden schraapte Vic zijn keel. Laura dacht "ja nu zal het komen". Maar toen niets meer, tot er plots iets viel. Vic raapte het op en toen zag Laura dat het een boeket bloemen was. Laura keek naar boven maar zag niets, "raar" dacht ze bij zichzelf. Toen begon Vic "wel..." hij schraapte zijn keel. " Ik wil je allang iets vertellen" ging Vic verder. Laura's hart begon sneller te slaan. "Dus... ik hou van je, misschien jij niet van mij maar zo weet je het, en dit is het mooiste boeket voor de mooiste Batman."zei Vic. Laura antwoorde niet maar boog zich om hem te kussen, ze dacht dat zijn lippen veel verder waren maar opeens raakten die haar lippen. Ze begonnen zacht te kussen.
De volgende dag gingen ze samen naar school en wou Laura alles vertellen aan Anna, toen deze al aangerend kwam en haar zei dat Laura en Vic een heel mooi koppel waren. Laura begreep het niet "hoe kon zij dat nu weten?". In de middagspeeltijd gingen Anna, David, Laura en Vic samen eten. "Hoe wist jij dat ik en Vic samen waren terwijl ik niets had gezegd?" vroeg Laura aan Anna. "ik zal het hele verhaal vertellen" knipoogde Anna naar David. "Dus Vic had tegen David gezegd dat hij verliefd op je was, en David heeft het aan mij verteld. Toen hebben we bedacht om jullie naar die eik te brengen." Zei Anna. "Vandaar dat bloemen boeket.", begreep Laura. "Ja, ik moest het eigenlijk in Vic's hand laten vallen, maar hij bewoog zo veel" zei David. Iedereen begon te lachen.
