(Verteld door Javott, stiefzus van Assepoester)
Onze vader liep weg bij de geboorte.
Toen we op een gewone dag nieuwe jurken gingen kopen struikelde moeder en viel ze bijna, een man ving haar op. Hij had een blonde dochter, ze waren ook een nieuwe jurk gaan kopen.
Moeder en de man werden op slag verliefd. Zijn dochter zag er lief uit.
Een maand na de ontmoeting trokken de man, Phillipe en zijn dochter, Josephine bij ons in. Moeder was heel gelukkig, maar voor ons was het vreselijk.
Josephine wou alleen maat poetsen, maar als ze wonder boven wonder niet aan het poetsen was, was ze aan het klagen; het huis is te klein, er is niets meer te poetsen, iemand heeft hier gestapt, ik heb het wel net gepoetst,... Op den duur mochten Anastasia, Phillipe en ik nergens meer stappen of we kregen "ZIE JE NIET DAT HET HIER NET GEPOETST IS GEWEEST" of "SCHEER JE WEG! Je vuile voeten maken alles vuil" en een glanzende schoen naar ons hoofd geslingerd.
Ze was alleen aardig tegen moeder.
Omdat ze zo veel poetste hadden Anastasia en ik haar een bijnaam gegeven: Assepoester. In feite was ze er blij mee, dus iedereen noemde haar zo.
Een nacht toen ik uit mijn bed kwam omdat ik dringend naar het toilet moest gaan, zag ik Assepoester naar de badkamer gaan. Ik sloop naar de badkamerdeur. De deur was op een kier geopend. Ik zag hoe Assepoester de pillen van haar zieke vader in het toilet weggooide en vervangde door anderen.
Een maal klaar spoelde ze door. Ik verstopte me achter de badkamerdeur.
Als ze terug in haar kamer was kon ik eindelijk naar het toilet.
De volgende ochtend gingen we zoals gewoonlijk allemaal samen ontbijten, als opeens Phillipe neer viel in zijn cornflakes kom. We vroegen ons eerst af wat er gebeurde, maar daarna begonnen we te lachen. Phillipe was een grapjas.
Als hij na een minuut nog steeds in de kom lag begonnen we ons zorgen te maken. Toen herinnerde ik me wat ik deze nacht had gezien. Het enige dat ik kon doen is het vertellen aan Anastasia, moeder zou me niet geloven. Even later vertelde ik Anastasia het.
Assepoester is een engel met moeder in de buurt. Een engel zou haar vader toch niet vermoorden?
Moeder belde een dokter, toen hij Phillipe had onderzocht concludeerde hij dat Phillipe dood was. Moeder schreeuwde het uit en begon als een gek te huilen, ze nam Josephine in haar armen.
Enkele jaren later organiseerde onze, inmiddelse , ex-school een feest voor alle oudleerlingen. Laurens een jongen die een jaar hoger zat, die inmiddels prins was geworden zou ook komen. Daardoor was iedereen enorm opgewonden.
Anastasia en ik gingen inkopen doen voor het feest. Ik koos voor een klassieke zwarte elegante jurk waarvan een stukje over de grond sleepte en witte hakken. Anastasia heeft altijd al veel smaak gehad, zei koos voor een lossere jurk met veel kleuren: blauw, rood, geel, paars,... Met pauw ogen aan de onderkant. En koos voor zwarte hakken.
Toen we thuis kwamen toonden we onze vondsten aan moeder, we maakten er een kleine modeshow van.
Assepoester zat in een hoekje mee te kijken, toen Anastasia net klaar was en ik aan de beurt was liep ze weg.
Toen de "modeshow" gedaan was ging ik naar Assepoesters kamer om te zien of zij ook wou tonen wat ze had voor het feest. Ik klopte op de deur en deed hem open. "Kom je je jurk ook tonen?" Vroeg ik. "Nee, euhm... Ik doe het wel morgen." Antwoordde ze. Ik knikte en ging naar mijn eigen kamer.
De volgende ochtend was ik erg opgewonden het feest was voor vanavond!
In de namiddag riep Assepoester dat ze haar jurk ging tonen. We gingen allemaal in de zetel zitten. Toen ik de jurk zag schrok ik. Het leek wel een mengeling van mijn jurk en die van Anastasia. Het was prachtig!
Het feest begon over enkele uren en ik ging mijn jurk aantrekken. Ik deed de kast open. Maar mijn jurk was aan flarden gescheurd. Ze had mijn jurk en die van Anastasia gebruikt om haar eigen te maken! Ik rende kwaad naar boven om mijn stukken op te eisen.
Moeder stond in de opening. Ik ging terug naar beneden.
Anastasia en ik zijn nog snel naar de stad gegaan om nieuwe jurken te kopen. De winkels gingen bijna sluiten dus we moesten snel zijn. We wisten nog waar we onze vorige jurken hadden gekocht en kochten dezelfden.
We waren op tijd terug. We trokken ze aan en wachtten beneden. Op moeder en Assepoester.
Moeder ging ons brengen. We gingen net het huis uit als Assepoester een draadje van haar jurk eraf trok, alle stukjes van haar jurk vielen op de grond. Het feest zou bijna beginnen.
Moeder gaf haar geld voor een taxi en zei dat ze een snel een andere jurk moest gaan aandoen.
We reden naar de school.
Een half uur later was Assepoester er ook ze had een lange witte jurk en haar glanzende schoenen aan. Laurens had aan Anastasia gevraagd of ze wou dansen met hem.
Ze gingen dansen. Toen Assepoester dat zag werd ze erg jaloers en rende ze achter Anastasia aan. Anastasia rende weg.
Assepoester was zo druk bezig met Anastasia achter te volgen dat ze niet eens door had dat ze een van haar glanzende schoenen verloren was.
De volgende ochtend hoorden we dat Laurens de misterieuze persoon met wie hij had gedanst zou opzoeken.
Hij kwam rond 4u. naar ons huis. Anastasia opende de deur en zei "Ik ben degene waarmee je gedanst hebt." Hij keek haar aan, en haalde een glanzende schoen uit zijn zak. Iedereen herkende het meteen. Assepoester ging op een stoel zitten en strekte haar been. "Probeer het is" zei ze nonchalant. Laurens probeerde het en het paste perfect.
Laurens nam Assepoesters hand en tilde haar op. Ze gingen samen in het kasteel van zijn vader wonen.
*gescherevn door Evangelia en Superlama(wo)man*
