Getting revenge on the ex-boyfriend

new school, new clothes

Langzaam loop ik het vliegtuig uit, met mijn handbagage in de ene hand en een briefje voor mijn koffers in de andere. 

Ik geef een vriendelijk knikje aan de stewardess en duw mijn bril omhoog, zodat ik kan kijken waar ik heen moet.

Niet dat ik een bril nodig heb, mijn ogen doen het prima.

En heel eerlijk: ik heb een hekel aan die bril. Hij is zo groot dat je mijn ogen niet kan zien, anders zou iedereen me binnen een mum van tijd hebben herkend.

En mijn joggingsbroek met maat XXL t-shirt is niet bepaald de kleding waarin ik in de roddelbladen wil staan.  

Ik loop naar de loopband. Ik hou mijn hoofd laag en laat mijn haar voor mijn gezicht vallen, voor het geval iemand me ondanks mijn hatelijke bril toch herkend. 

Zodra ik mijn koffers heb ga ik op zoek naar Esther, mijn beste vriendin aller tijde. Natuurlijk heb ik haar een foto gestuurd van hoe ik eruit zie met bril, want ik ben echt zowat onherkenbaar. 

Als ik bij de aankomsthal ben aangekomen ga ik op mijn tenen staan om Esthers donker bruine haar te vinden. Lang hoefde ik niet te kijken, ik ging gewoon op het geluid af.

'TAYLOR!!' hoor ik haar aan de andere kant van de hal schreeuwen. 'TAYLOR MOORE! KOMT NU HIER HEEN!! OF JE BENT KAAL OP JE VOLGENDE FOTOSHOOT!!' 

Ik kan het niet laten te grinniken. Ze is zo te horen niet veel verranderd. Na afgelopen 2 jaar op  verschillende kostscholen te hebben gezeten, heb ik niet veel van haar gehoord.

Ik aan het begin dat het wel leuk zou zijn om in een dorm te wonen. Allemaal feestjes, samen stiekem naar buiten glippen om wat te hangen.

Maar ik had overduidelijk de verkeerde scholen gekozen. 

Overal hingen camera's, de hele dag in uniform, een kamer delen met een **. Gelukkig mocht ik in de weekenden het schoolterrein af voor mijn shoots en modeshows, maar het was gewoonweg een hel. 

Nu kan ik eindelijk naar een echte school, zo ver weg mogenlijk van mijn vorige. Ik kan alleen maar hopen dat de scholen hier in Engeland niet lijkt op de scholen in Amerika.

Gelukkig heb ik tijdens mijn 4 weken durende vakantie in Hawaï alles kunnen vergeten, en kunnen verplaatsen voor positieve gedachten over komend schooljaar.

Deels dankzij mijn geweldige vriendje Alex Saunders. Ik heb hem daar ontmoet en we zijn die 4 weken heel close geworden. Eigenlijk waren we van plan om na de vakantie uit elkaar te gaan (lange afstandrelaties zijn niks voor mij), maar toen ik gister op het vliegtuig stapte, kon ik het absoluut niet over mijn hart krijgen het uit te maken.

Ik heb hem pas 20uur niet gezien, en ik mis hem al verschrikkelijk.

Eindelijk zie ik de persoon die drijgt mijn haren uit te trekken.

'Jij blijft van mij haar af!!' schreeuw ik als ik nog 10m van haar af ben. Esther kijkt druk om zich heen om te zien waar mijn stem vandaan komt. Zodra ze me ziet begint ze als een gek te gillen.

'TAYLOR! TAYLOR!! Eindelijk!'  ze komt op me af rennen en knuffelt me zo hard dat ik gedwongen ben mijn spullen op de grond te laten vallen. 'Eindelijk! Ik wacht hier zeker al een uur!'

Ik rol met mijn ogen en zeg: 'Je bedoelt 5 minuten.'

'Ja, ja. Dat. Kom! Weg van hier. Die mensen kijken ons raar aan.'

'Correctie, ze kijken jou raar aan.' Ik pak mijn koffers op en roep: 'Op naar de auto!' wat mij een paar rare blikken opleverd.

Ik haak mijn arm door die van Esther en we lopen naar de auto, druk kletsend over wat er is gebeurd sinds de laatste keer dat ik haar had gezien.

...

Zodra ik in mijn ouders veel te grote huis ben loop ik rechtstreeks naar mijn kamer, met Esther op mijn hielen. Ik gooi mijn koffers in de hoek en laat me op mijn bed vallen.

'Blijf je slapen?' vraag ik met mijn gezicht in mijn kussen. 

'Ik heb geen kleren bij, en ik zal nooit in jou maatje -1 passen.' zegt ze met een zucht.

'In mijn nieuwe kleren wel!' roep ik als ik opsta. Ik loop naar mijn kast en trek de deur open. Ik pak het eerste beste t-shirt dat ik zie en vouw hem open. 'Geloof me, hier passen we nog met z'n 2en in.'

Het t-shirt dat ik voor me hou is zeker maat XXL, terwijl mijn maat XS is, geen -1.

'O! Wat een schattig truitje!' roept Esther uit.

Eerlijk is eerlijk: het ís een schattig truitje. Het enige probleem is de maat.

Om incognito te blijven, zijn al mijn kleren te groot en heb ik een pony moeten laten knippen die vlak boven mijn ogen hangt. Samen met de bril een dodelijke combinatie, maar de pony alleen gaat wel.

 'Als ik nou de hals inscheur en er een riem bij doe, kan ik hem wel aan.' mompel ik in gedachten verzonken. 

'Nee, nee.' zegt Esther. 'Je moet onherkenbaar blijven. Geen modieuze kleding voor jou.' 

'Ik had net zo goed op de laatste kostschool kunnen blijven. Met die rokjes kon je teminste nog een beetje van mijn benen zien.'grom ik en laat me op mijn bed vallen. 

'Achja, je weet wat ze zeggen: new school, new clothes.' zegt Esther opgewekt. 

'Niemand zegt dat, en als ze het zouden zeggen, moeten de kleren juist een verbetering zijn!'

'Je hebt toch wel je oude kleren hier?'

Ik grijns.

'Natuurlijk. Voor als ik hier kom logeren.' Ik ga bij mijn kast staan en duw alle lelijke kleren aan de kant. Ik klik op een heel goed verstopt knopje en er gaat een deur open. 

'Tada!' roep ik vrolijk als ik naar binnen loop. Ik draai een rondje in de kamer vol met kleren, schoenen en accesoires. De kamer is zeker 2x keer zo groot als de slaapkamer en veel modieuzer ingericht. 

Esther begint meteen de kamer door te rennen van kast naar kast, terwijl ik rustig op een van de lounge stoelen ga zitten.

Ze zal zo nog wel even doorgaan.

...

Na nog 2uur de kamer rond gerent ,kleren passen, en foto's gemaakt te hebben, komen mijn ouders thuis.

Zodra ik beneden de deuren open hoor gaan, ren ik naar beneden en vlieg ik mijn moeder om de hals.

'Maaaaaam!!!' roep ik blij. Dan ga ik voor mijn vader staan en geef hem een beetje een awkward hug. De laatste keer dat ik hem zag was niet heel vrolijk. 

Ik ben altijd een daddy's girl geweest, maar toen ik naar New York moest verhuizen voor de shoots en school is het steeds minder geworden. 

Daarbij heb ik elke maand geld gestuurd voor dit huis en andere kosten, gewoon, omdat ik vind dat hun ook wat verdienen, en hun banen zijn niet de best verdienende. 

We hadden er ruzie over dat hij zich overbodig voelde. Want het de mans taak om geld te verdienen, maar dankzij mijn geld is het helemaal niet meer nodig.  

'Ik ben blij dat je weer terug bent.' fluistert hij in mijn oor.

'Ik ook, pap, ik ook.' 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tada!! first chappie van Getting revenge on the ex-boyfriend, mwhuahahah

K heb dit hfd gemaakt om gwn ff te kennis te late make met Taylor,

want details en ik zijn niet bepaald de beste vrienden.

I just hope you like it!

picturee: Blake Lively as Taylor Moore

song: come home- onerepublic, cuss onerepublic kicks asses!!

link: To my book ''I hate that I love you''  check it out!!

-xxx- Selena<3'