stony (steve x tony) นี่มันหมาของฉันนะสตีฟ!

my new friend.

                       บทนำ

           "ขอบคุณนายมาก ไว้จะมาใหม่"สิ้นเสียงกล่าวคำอำลา ผู้พูดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ในขณะที่ผู้ฟังยังมองจ้องกระดาษแผ่นบางๆ ยับและขาด เป็นช่วงๆ ดูเหมือนใกล้จะขาดเต็มที
'รายละเอียดการประชุม'

         "ไว้ฉันจะส่งของไปให้แล้วกัน"
ชายสูงอายุบอกด้วยน้ำเสียงเบื่อๆเล็กน้อย

          "ขอบคุณสำหรับการประชุมในครั้งนี้"ชายแก่พูดบอกลาเขา ก่อนจะยกยิ้มเบาๆ และแน่นอน ว่าเขาต้องยิ้มตอบ ก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องนี้ไป

/////////////////////////////////////////////////

          'โทนี่ สตาร์ค'หรือ'ไอร่อนแมน'นั้นเดินลงบันไดของบริษัทที่เขามาประชุมอย่างทุลักทุเล เพราะเขาทำงานโต้รุ่งมา 3 วัน และบวกกับความเครียดหลังจากเหตุการณ์ซีวิล วอลนั้น ทำให้เขามึนเล็กน้อย ถึงแม้ที่นี่จะมีลิฟท์ก็ตาม แต่เขาเกรงว่าเขาจะอ้วกและสลบอยู่ในลิฟท์ก่อนจะได้กลับตึกของเขาน่ะสิ

           ในที่สุดเขาก็ออกมาอยู่หน้าประตูทางออกจนได้ กะอีแค่ลงบันไดก็เล่นเอาบุรุษเหล็กผู้ปกป้องโลกเหนื่อยหอบได้เหมือนกัน

          แต่สิ่งที่เขาเห็นนั้น ไม่มีแม้แต่แสงแดดแสนอบอุ่นที่เหมาะสมกับฤดูร้อน ก็มีเพียงแค่สายฝนโปรยลงมาจากฟากฟ้าเท่านั้น 'นี่มันฤดูร้อนนะเว่ย!' โทนี่พึมพัมในใจเบาๆ

           ในขณะที่โทนี่ดำลังหงุดหงิดกับฝนโง่ๆที่ตกผิดที่ผิดเวลาอยู่นั้น เขาก็นึกอะไรได้บางอย่าง เขาค่อยๆคลำบริเวณกระเป๋าเสื้อและกางเกง และ โชคดีนักที่เขาพกร่มแบบพกพามา 'ฉันนี่อัจฉริยะจริงๆ'

          โทนี่ชมในความฉลาดรอบคอบของตนเองเล็กน้อยก่อนจะนำสิ่งที่เขาเรียกว่า ร่มพกพา ขึ้นมา หน้าตาของมันไม่ต่างจากปากกามากนัก แต่หากเพียงแค่กดปุ่ม กลไกของมันก็เริ่มทำงาน และค่อยก่อตัวเป็นร่มคันขนาดพอดีๆกับตัวของเขา

          แต่เมื่อเขาเก้าขาเดินออกจากบริษัทนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงจากชายกางเกงข้างหลัง เมื่อโทนี่หันหลังกลับไปดู ก็พบกับหมาน้อยตัวเล็กน่ารักที่กำลังกัดชายกางเกงของเขา และดูเหมือนมันจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆด้วย

          "เฮ่ เจ้าหมาน้อย นายรู้รึปล่าวว่ากางเกงตัวนี้มันตัวละ 100,000 เลยนะรู้มั้ย"แต่คนแก่ไม่ได้จริงจังเหมือนดั่งคำพูดที่เขาพูดไปนักหรอก เขาก้มลงไปอุ้มหมาน้อยตัวนี้ด้วยซ้ำ

           โทนี่รู้ดีว่าเขาไม่มีเวลามาดูแลสัตว์เลี้ยงมากนัก แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะยอมปล่อยให้หมาตัวนี้นอนตากฝนเช่นกัน

           'เอาว่ะ ในฐานะที่ฉันเป็นเศรษฐี เพลย์บอย สุดอัจฉริยะ ผู้ใจบุญ เก็บมาไว้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยหาเจ้าของทีหลังละกัน'ว่าแล้วก็อุ้มหมาน้อยตัวเปียกปอนตัวนี้ไว้ในอก ใช้มือซ้ายถือร่ม และฝ่าสายฝนไปจนถึงรถของเขาในที่สุด

------------------------------------
เป็นอย่างไรกันบ้างคะกับบทนำ
อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆไหมอะะ ติชมไรต์ได้นะคะ ไรต์ยิ่งไม่ค่อยได้แต่งด้วย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะะ