My Expression of Love

Chapter 6: Mr. Suplado..?

“Some people come to your life. And you don’t know why…”

I labeled him “Mr Suplado” because he just snob me when I expected that he would somehow greeted me since I thought we’re friends.

Kinuwento ko kay Jen ung mga nangyari nung Linggo. Can’t help, pero naiinis tlga ako. I spend time texting him, tpos in person di nya ako papansinin? Tamang ugali ba un ng isang worker sa church? Haist…ba’t ba ako affected?...pero nakakainis kasi eh..

“Eh kasi girl what are you expecting ba?,”Jen

“I’m not expecting for anything..it’s just..argh…I just thought nkikipagclose xa,”Ako

“oh..eh yun pala eh..well then nkikipagclose siya…”Jen

“Eh ba’t siya gnun? Di man lang nya ako pinansin?? Anu yun text mate lang kme??”

“Eh baka gnun nga…hahah..friends kayo sa text..yun…^__^”

I just rolled my eyes. Then Jen smiled at me. Sabay tap sa balikat ko :

“Girl, you go to church to meet God and to Worship Him, right?” Jen.

Aww. Sapul ako dun ah. She’s right. I went to church for God…=(((Lord I’m sorry..nkakaguilty tuloy…di na ako nakasagot. Npatingin na lang ako kay Jen.

“So why bother? Hindi naman siya ang reason kung ba’t ka nandun. Gurl, don’t lose your purpose. Hayaan mo siyang makipagkaibigan sayo..that’s a priviledge..kung hindi ka nya pansinin in person, so be it. That’s his lost..he will not be able to know you in person…di ba?” Jen.

Mayamya, nagpaalam na si Jen dahil my class siya. So I was left alone dito sa library with my laptop. Browse, browse ng kung anu anu. I open my fb account. Hindi ko exactly maintindihan kung anu bang nasa isip ko at napaview ako sa profile ni Carlo. Ngaun ko lang nkita ung status nya na pinost nya pa nung I think the day he added me.

“CRUSH na ata kita”< ---yan ung status nya.

So he has a crush. Sino naman kaya kaya?..hmmm pakelam ko ba? Haist..eto ang hirap sa akin eh..mabilis kasi akong ma-attach sa mga taong nakikipagkaibigan sa akin at naccurios ako lage. Maybe it’s because I’m not that confident enough sa sarili ko kaya every time na my nakikipagfrend sa akin especially opposite sex, I find it a big deal and something very different..i mean iba ung dating sa akin. It’s not all the time my makakappreciate sayo right? and that’s what I appreciate, being appreciated.

But this time is different. Broken hearted ako. and I have this fear in my heart…fear to get hurt again. And where did I got this fear? Kasi masydong naging bukas ang pinto ko sa khit sino…kaya kahit yung mga taong hindi naman dapat pumasok, nkapasok kaya yan..para akong nanakawan ng something na hindi na maibabalik pa. Ayoko ng maulit yun. Because of this fear in my heart, natatakot na akong makipagkaibigan. At ang sobra kong pinagtataka at this moment is that bakit kung kelan ako natatakot, saka naman dumating si Carlo sa buhay ko at nakikipagkaibigan pa sa akin?  At first place, eh anu naman ba kung nasa iisa kameng church? Pwede naman nya akong hindi kaibiganin right? Pwede namang hindi nya ako itext di ba? Eh bakit nya ginagawa? At ang weird pa, tinetext nya ako, pero di ako pinapansin in person…at ako naman affected…

Teka nga..at bakit ko ba siya iniisip ngayon?? Sinuswerte siya ah…ay nko… buhay…anyway..let him be my friend kung gusto nya..i’ll be a mean persin kung hindi ko siya tatanggapin to think siya na nga ung lumalapit…

Teka..anung oras na ba…tinignan ko ung cp ko..ayun may text siya:

“Kain ka na nag breakfast.=)”

“Kain ka na ng lunch..=)”

2 ung text nya. Rereplayan ko sana..kya lang napaisip ako. nung nkaraan, madalas ko siyang nakakatext. Yan tuloy nag-expect ako ng something at very disappointed ako nung Sunday na hindi nya ako pinansin. Naisip ko rin, kaya siguro hindi nya ako pinansin inperson kasi nakakatext naman nya ako. Kung gusto nya tlgang makipagkaibigan, I guess he will do something. And if we are meant to become friend, well then we will become friend no matter what. I guess God is teaching me to control myself.