"သူကမင္းထက္ဘာမ်ားသာေနလို႔လဲ"
မနက္ward ထဲ စေရာက္ကတည္းက ဇယ္ဆက္သလိုမရပ္မနားအလုပ္ေတြလုပ္ေနရင္းၾကားက အနားကပ္မိရင္ကပ္မိသလို ခ်န္းဆီက မေက်မနပ္စကားသံေတြၾကားေနရသည္။
ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ခ်န္းအၾကည့္ေတြက အမ်ိဳးသားလူနာေတြထားတဲ့ဖက္ဆီမွာ....
ခ်န္းရည္ရြယ္သည္က Ward roundေနတဲ့ ကိုကိုငယ့္အနားေရာက္ေနသည့္ ရန္သူေတာ္စီနီယာကို...
ရန္ပြဲမျမည္ေသာ္လဲ အေခ်အတင္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ညကေန စလို႔ ကုိကိုငယ္ကလဲ တမင္ေ႐ွာင္သလို..ကုိယ္တိုင္ကလဲသြားမ႐ွာျဖစ္ခဲ့..လူႀကီးေတြကေမးလာတဲ့အထိသိသိသာသာျဖစ္လာခဲ့ေတာ့..စိတ္ေကာက္ေနတာလို႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျဖထားခဲ့သည္။
Tutorialၿပီးလို႔ Wardထဲမွာ Practicalဆင္းတဲ့အထိ ကိုကိုငယ္တာဝန္က်ေနတဲ့အေဆာင္မွာပဲ အတူတတူက်ခဲ့ေပမယ့္ ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ကလြဲရင္ ခပ္တန္းတန္း...
"ငါသာဆိုရင္ မင္းကိုပဲေရြးမိမွာ..စီနီယာဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကလြဲရင္ ႐ုပ္ရည္ေရာ အရပ္အေမာင္းကအစ မင္းကပိုၿပီးသာ..... "
"မင္းငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာမ်ားလား ပတ္ခ်န္း "
"ထြီ!!!ၾကံႀကီးစည္ရာကြာ..."
ရြံတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးခ်က္ခ်င္းလုပ္ျပတဲ့ခ်န္းကို နားရြက္ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဆဲေရးသံတိုးတုိးျပမ္ရလိုက္သည္။
"သူတာဝန္က်တဲ့ အေဆာင္မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္း႐ွာၿပီးလာေနတာကုိ ၾကည့္မရလို႔ေျပာေနတာ"
"အဲ့ဒါထားလိုက္ေတာ့ ခ်န္း..ငါ့ကုိတစ္ခုခုလုပ္ေပးစမ္းပါ...ငါဗိုက္ေအာင့္ေနတာမနက္ကတည္းက အခု ပိုဆိုးလာသလိုပဲ "
တကယ္တမ္း ေတာ့ ညကတည္းက နည္းနည္းခ်င္းစီအစျပဳေနခဲ့သည့္ ေဝဒနာ.. အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေနခဲ့ရာက မနက္လင္းေတာ့ သိသိသာသာ ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။
"ဘယ္နားကေအာင့္ေနတာလဲ"
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထိုးေအာင့္ေနတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ညာဖက္အျခမ္းတစ္ေနရာကို ပတ္ခ်န္း အားၫႊန္ျပဖို႔ျပင္ဆဲ...
"ေဒါက္တာဂြၽန္!!!"
"ဒီPatientက Heart rate မရေတာ့ဘူး တစ္ခ်က္ၾကည့္ပါအံုး "
