Benim için sevdiğini kaybetmek ateşinin sönmesiydi. Ateş söner sen üşürsün, hissizleşirsin, ne mutlu ne mutsuz olur gururunu o ateşin külleriyle beslersin. Sonra o ateşi başkası yakar. Yakardı. Yani önceden. Sen bütün ezberleri bozdun. Bırak sönmeyi o ateş büyüdü sanki. Öyle büyüdüki cayır cayır yanıyor içim. Dumanı ruhuma gölge düşürdü, boğuldum. Ateş öyle aydınlattı ki ortalığı ondan başkaşına körüm. Başkasının yakması neysede söndürmesine bile izin vermiyor. Sıcaklığı tüm benliğimde alev alev. Kime, neye dokunsam yakıyorum. Sanırım bu ateş yüzünden senden sonra hep sıcak ellerim. Bir yerlerde bir şeyin acıması bu yüzden. Nefes alışımın zorlaşması işte tam bu yüzden.
