İnsan alışıyor varlığa.
İnsan başka insanların varlığına alışıyor,
Alışmak bile bir imtihan değil mi?
Tıpkı unutmak gibi.
Öyle bir an geldi ki
Yalnız değilim sandım.
Kalabalıklaştım.
Belki yine de her şeyin güzel olacağına dair umudum yoktu
Ama ihtimaller varlığım olmuştu.
Ah,
Alışmak yokluğa
Hangisi daha acı
Varlığına alışmak mı,
Yoksa yokluğuna mı?
Belki de en acısı unutmak.
Bir dedem var Alzheimer
Tanımıyor beni, annemi
Bazen hatırlıyor ara sıra
Gözleri doluyor.
Onun için herkes yabancı.
Oturduğu sofra, ev
İnsanlar yabancı.
Belki de en acısı tanıdık bir yüzü
Bulamamak.
En acısı unutmak.
Bir dedem var alzheimer
Herkesi her şeyi unuttu.
Sadece iki şey hariç;
Vefat eden karısı ve
Allah'
