Ben varoluşunun garip rastlantılarına minnet ettim hep. Bu minnetle yeni güne seninle açtim gözlerimi,pencereye çıkıp gökyüzünü izledim. Şimdi ne yapıyor, nasıl acaba diye düşünmekten çekinmedim hiç.
Yaşamın hiçliğini her gün yüzüme vururken insanlar, sen çıkageldin ve bana şükretmeyi öğrettin sevgilim. Yalnizlik önceden daha sıcak gelirdi bana,daha içten,şimdi senin olmadığın her yer ne soğuk yüzlü. Benim içimde biraz hüzün var, özüme katmışlar bu mereti ama sende de kötü şeyleri guzelleştirme huyu var. Hüznüm bile mutlu artık. Geldiğin yer, şenlik havası sevgilim. Fethedeceğimiz caddeler,sokaklar var ve ben avuç içlerimde sana gökyüzünü ikram etmedim henüz. Ve ben kıyıları bu kadar güzel ve huzurlu bir adama gökyüzünün güzelliğini sunmak, gökkuşağının renklerine bulamak istiyorum hayatını.
En güzel yanım, gülüşünün kıyılarından öpmeye doyamadığım adam, bir tek ben bileyim boynunun güzelliğini..
