Kaori POV
Umaga na naman. Nagising ako sa di pamilyar na kwarto. Alam ko na, nasa Pilipinas na nga pala kami. One week na nga pala kami dito. Kaya pala di ganun kalamig ngayon. After 10 years, nakabalik din ako. Actually, kami ng Mama ko. Kailangan nya na bumalik kasi may karamdaman sya ngayon. Kailangan nya ng kasama para di nya mapabayaan ang pag inom ng gamot habang nasa school at trabaho ako. You heard it right, I had a part time job. Pagkadating ko agad, after ko magenrol, part time job naman ang hinanap ko. At tyempo na natanggap ako sa isang Japanese restaurant bilang silang service crew. Okay na yun. Night shift naman ako. Bumangon ako para makapaghanda na para sa pagpasok ko sa university. First day, New school and syempre new people. Hayst, buti nacredit lahat ng subjects ko kaya still 4th year college na ko. Sana makagraduate na ko para maging isang flight attendant na ko. Tourism nga pala yung course ko. Dream ko talaga makapagtravel around the world. Konti na lang matutupad ko na yun. Bye, maghahanda na ako. This ist Kaori! Show them what you've got.
"Kaori, anak, ano na! Magmumuni ka na lang ba dyan? Abay malelate ka na. Bilisan mo!"
Si mama yun. Paktay na.
"Yes po mama, bababa na po." Lagot talaga ako neto.
"Bilisan mo at handa na ang pagkain."
Ayun, 10 minutes tapos na agad akong maligo. Nakakahiya malate. Transferee na nga, late pa!
Halos tinakbo ko ang hagdan namin papunta sa lamesa. 5minutes kumain at presto ready na ako. Yung mga kapatid ko, nauna na sa school.
"Ma, una na po ako. Babye mama love you po!"
Ajah Kaori! Kaya mo yan! Fighting!!!
Rhys POV
Kling .... Kling .... Kling ....
(Alarm clock)
Pinilit kong abutin ang alarm clock ko sa bedside table. Anong oras na ba? 7:00 lang naman pala. 5 minutes pa 5 minutes 5 minutes ....
Shocks! 7:30 klase ko first day of school. Bumangon ako at patakbong pumunta sa banyo ko na nasa kwarto ko tas naligo. Grabe 10 mins. Naligo anong klase kaya yun! Makaligo na lang sa school before magpractice ng basketball. By the way, I'm the captain ball of basketball. Syempre kahit suplado ako, pagdating sa teammates ko, I make sure that they have the best captainball. Hopefully! I love sports especially basketball. Bumaba na ko sa dining area namin. And hoping that my parents are waiting for me. Pero syempre because of work, di na kmi nagkikita.
"Nay Choleng, di na po ako kakain kasi late na po ako." Si Nanay Choleng ang kasama ko bahay simula nung bata pa ako. She's been here for about 35 years. Bata pa si dad nandito na sya. Medyo matanda na sya, pero kahit ganun, thankful ako na di nya ako iniwan.
"Naku, anak magagalit si mommy mo. Bilin nya, kumain ka daw bago umalis." Si mommy talaga.
"Kayo na lang po kumain Nanay. Sige po alis na po ako! See you later po."
Umalis na ako bahay, halos liparin ko ang kalsada para umabot sa 7:30 class ko. Ano kaya bago sa university. For sure boring na naman. Same classmates, same environment, same prof! Hayst. Eto na pala ako. Dito ko na nga lang maipark ang kotse ko. And one two three takbo Rhys! Para di malate!
-End of Part 1
Author's note:
Sorry po sa typo and grammar! Sana magustuhan nyo po lalo na po yun KaoRhys fans po dyan. Lets support my story! Thank you sa mga nagbasa, nagbabasa and magbabasa pa lang.
Special credits po sa mga dakila po natin editor ng pictures. KaoRhys fans thank you so much po sa pics. Makikigamit po sa story. Love you all.
BINABASA MO ANG
Made to be Mine
Teen Fiction"Masaya naman sa Japan kahit mahirap ang buhay. Palagi lang akong positive sa mga pagsubok na dumadating samin. At ngayon na umuwi na kami ni Mama dito sa Pilipinas, nangangako ako na mas magiging matatag ako lalo na para sa mama ko at pamilya ko...
