"Sen delisin." Byun Baek Hyun kendi ülkesinden kilometrelerce uzakta, kaldığı otelin lobisinde öylece kalakalmış bir şekilde karşısında duran Park Chan Yeol'e bakıyordu. Bu anın gerçekliğini idrak edebilmek için gözlerini birkaç kere kırpıştırması ve etrafa bakınması gerekmişti ama en sonunda işte oradaydı, Chan Yeol tam karşısında duruyordu.
"Sana da selam Şeftali." Resepsiyondan oda anahtarını alan çocuk bavulunu peşinden sürükleyerek Baek Hyun'un yanına geldi ve kollarını çocuğun etrafına doladı. Baek Hyun da ona sarılmayı çok istiyordu ama hala kendine gelememişti, harekete geçemeden Chan Yeol geri çekildi. "Dışarısı manyak soğuk yahu. Odaya çıkıp sıcacık bir duş almak istiyorum."
"Dur bir saniye." Baek Hyun çocuğun kolunu yanından geçip gitmek üzereyken tuttu. "Bana nasıl burada olduğunu açıklamadan hiçbir yere gidemezsin."
Chan Yeol omuz silkerek vücudunu Baek Hyun'a döndürdü ve parmağını havada bir oraya bir buraya uçurarak "Uçak." dedi. "Biliyorum fazla zekice."
Nerede olduğundan Se Hun da dahil kimsenin haberi olmadığını bilen çocuk uzun olanın koluna hafifçe dokundu. "Şaka yapma. Kanada'da olduğumu pekala bir şekilde tahmin edebilirdin ama Banff'da ve bu otelde olduğumu nasıl bilebilirsin?"
Chan Yeol ona çok demode davranıyormuş gibi gözlerini devirdi ve montunun cebinden çıkardığı telefonuna birkaç dokunuş yaptıktan sonra ekranı ona çevirdi. "SnapMap diye bir şey duymadın mı sen ah be Şeftali?"
Baek Hyun şaşkınlıkla ekranı inceledi. Kanada haritasının üstünde bulunan yalnızca iki Bitmoji sinsi sinsi gülümsüyordu, o ve Chan Yeol.
🍑🦒🍑
snapmap olmadan yaşayamayan yazardan selamlar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
29 years old | chanbaek | texting
Kurzgeschichtenşeftali: arkadaşlarım bana bu zamana kadar hiç kimseyle çıkmış olmayışımın tanrının bir gün karşıma ölene kadar sevebileceğim birisini çıkaracağının bir işareti olduğunu söyledi zürafa: doğru, peki o kişinin gerçekten olduğunu düşünüyor musun? şef...
