Live (Madara Uchiha love story)

Ζήσε

Πονάω.

Πονάω ολόκληρη.

Πονάω καθώς αναπνέω.

Πονάω ,και όμως δεν μπορώ να φύγω.

Το σώμα μου κρέμεται σε έναν τοίχο. Τα χέρια μου δεμένα με ένα ζευγάρι χειροπέδες πάνω από το κεφάλι μου. Τα πόδια μου και αυτά δεμένα με τον ίδιο τρόπο να κρέμονται χωρίς να ακουμπάνε το έδαφος. Τα μάτια μου καλυμμένα με ένα μαύρο πανί χωρίς να αφήνει περιθώρια να δω τίποτα.

Παντού επικρατεί ησυχία. Υπάρχω μόνο εγώ στο δωμάτιο ή έτσι μου λένε οι αισθήσεις μου. Δεν ξέρω πόσο καιρό βρίσκομαι εδώ ή πόσο ακόμα θα συνεχίσω να βρίσκομαι εδώ. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα είμαι ζωντανή. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα κρατάω το στόμα μου κλειστό. Ο πόνος που νιώθω είναι αβάσταχτος πλέον. Μελανιές, ουλές, πληγές, αίμα. Πονάω. Πονάω τόσο πολύ. Δεν μπορώ ούτε να αναπνεύσω πλέον χωρίς να πονέσει όλο μου το στήθος. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Απλά περιμένω για την σωτηρία ή το τέλος μου.

Ξαφνικά ο ήχος μιας πόρτας ακούστηκε να ανοίγει και κάποιοι μπήκαν στο δωμάτιο που βρισκόμουν. Ένας διακόπτης ακούστηκε να ανοίγει και ύστερα ο ήχος από κλειδιά ακολούθησε. Άκουσα δύο ζευγάρια πόδια να με πλησιάζουν και λίγο αργότερα δύο ζευγάρια γεροδεμένα χέρια ξεκλείδωσαν τις χειροπέδες στα χέρια και τα πόδια μου. Ύστερα με έσυραν και με έβαλαν να κάτσω σε μια καρέκλα, όπου και με έδεσαν πάλι.

Όλη αυτή την ώρα δάγκωνα τα χείλη μου σε μια προσπάθεια να πνίξω τον πόνο μου. Κάθε άγγιγμα τους ένιωθε λες και μου έκοβαν την σάρκα με ένα μαχαίρι. Ένιωθα ότι με σκότωναν αργά και σταθερά. Με βασάνιζαν. Αν και αυτός είναι ο σκοπός τους από την στιγμή που με έπιασαν και με έφεραν εδώ. Ψάχνουν απαντήσεις τις οποίες κατέχω, όμως δεν πρόκειται να δώσω με τίποτα.

-"Βγάλτε το μαντίλι." διέταξε μια βαριά φωνή.

Ένα χέρι έπιασε το μαντίλι και το έβγαλε από το κεφάλι μου με μια κίνηση. Αμέσως έκλεισα τα μάτια μου καθώς το ξαφνικό και δυνατό φως της λάμπας με τύφλωσε. Όταν η όραση μου συνήθισε στο φως άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον χώρο γύρο μου. Μπροστά μου στεκόταν ένας ψηλός άντρας γύρο στα 30 με καστανά μακρυά μαλλιά, ο οποίος φορούσε ένα μαύρο κουστούμι και με κοιτούσε σοβαρός. Στα δεξιά του υπήρχε ένας νεότερος άντρας με άσπρα κοντά μαλλιά, ο οποίος φορούσε ένα άσπρο κουστούμι και είχε ένα υποτιμητικό βλέμμα καθώς με κοιτούσε. Τέσσερις μαυροντυμενοι άντρες βρίσκονταν γύρο μας σε ετοιμότητα, καθώς δύο από αυτούς ήταν κοντά σε έναν πάγκο γεμάτο με εργαλεία που είχαν χρησιμοποιηθεί πάνω μου τις προηγούμενες μέρες για να με βασανίσουν και να με κάνουν να απαντήσω στα ερωτήματα τους.