NEVER TOO LATE

PROLOGUE

NEVER TOO LATE

"Cassie, stop daydreaming. You'll never get a chance with Jayson." wika ni Issa habang sinusuklay ang kanyang buhok. Napatingin sa kanya si Cassie at Elle.

"Tama ka, Issa. I don't have a chance with him. Pero hindi masamang mangarap diba?" sabi ni Cassie kay Issa.

Jayson Dela Cruz, one of the most hottest boys in school. Kaklase siya ni Cassie. Hindi rin katakataka kung bakit madaming nagkakagusto sa kanya.

"Cass, Valentine's Day is coming up, magcoconfess kana ba kay Jayson?" tanong ni Elle sa kanya. Napahinga nalang ng malalim si Cassie. Parang nawawalan na siya ng pagasa. Parang susuko na siya.

"Siguro. Kaso natatakot akong masaktan." sagot niya sa tanong ni Elle. Biglang nagtilian ang mga babae. Napatingin silang tatlo sa pintuan ng kanilang classroom. Nakita nila ang isang lalaki na may buhok na kulay brown. Siya si Jayson. Jayson Chavez, ang crush ni Cassie. Pumunta si Jayson kay Cassie at ngumiti.

"FW, may itatanong ako sa'yo mamaya. Meet me at the park. 4:00 pm." wika ni Jayson at pumunta sa kanyang upuan. Nagtaka tuloy si Cassie.

---

"Ano ba itatanong mo sa akin?" tanong ni Cassie. Napangiti lang si Jayson.

"Meron-" naputol ang sasabihin ni Jayson nang may tumawag sa kanya. Umalis siya saglit para sagutin ang tawag. Nung bumalik siya, maputla at malungkot siya.

"Sorry Cass. Meron kabang alam tungkol sa pagcoconfess. Mag coconfess kasi ako kay Tori." wika ni Jayson at ngumiti. Naging malungkot si Cassie sa kanyang narinig.

"Wala akong alam tungkol sa mga bagay na yun. Pasensya na." wika ni Cassie at tumakbo palayo.

CASSIE HERNANDEZ

"I loved you but you had hurt me, let's break up." sabi ni William kay Tori. It's all an act. Tori Gomez is an actress. Maganda siya at magaling umarte. Hindi kadudaduda kung bakit siya nagustuhan ng first love ko. Masakit, oo, pero bata pa ako non.

"Anak, ready kana ba?" tanong ni mama. Napatango ako. Pupunta kami sa mga pinsan ko. I never met them to be honest. Galing sila sa States. Masaya ako dahil it's my first time meeting them. Lumabas ako at pumasok sa loob ng kotse.

"Inis ka talaga, Cass! Ako pa nagpatay ng TV." sermon ni kuya Gelo at umupo sa tabi ko. Tumingin ako sa kanya at dinilaan siya. Natawa nalang kaming dalawa. Umalis na ang kotse papunta sa bahay ng mga pinsan ko. When we arrived, dali-daling bumaba si kuya sa kotse. Masyadong excited. I looked around the house. Malaki ito. It was indeed elegant.

"Tita, hello po." bati ng isang lalaki na may black na buhok pero ang dulo ay pink. Siguro isa siya sa mga pinsan ko.

"Oh, Carlo, ang laki mo na. Eto nga pala si Gelo at Cassie." sabi ni mama. Ngumiti kami ni kuya.

"Wala pa po sila. May pasok po kasi sila ngayon." wika ni Carlo. Pinaupo kami sa sofa. Umalis muna si mama para tulungan si tita magluto.

"Cassie, what's your full name?" tanong sa akin ni Carlo. I smiled.

"Cassie Mia Hernandez, bakit?" tanong ko.

"It's nothing, I'm just curious. Kasi hindi tayo magkaparehas ng apilido. My full name naman is Carlo Chavez." wika niya. Chavez? What the heck? Magkaparehas sila ng apilido ni Jayson. Cassie, ang dami-daming taong may apilido na Chavez. It's just a coincidence.

While I was sitting on the sofa, napansin ko ang isang picture. Nandon si tita, tito pati narin si Carlo..at si Jayson?

"Carlo, anong year niyo 'to kinuha?" tanong ko.

"2013." wika niya. Oh boy. Jayson was 14 at that time. Gosh. Bigla akong nagpanick.

"Cass, pwede kabang bumili ng cake sa mall?" utos ni mama. Tumango nalang ako at kinuha ang pera at umalis. Buti naman! At hindi ko kakayanin kung maabutan ko si Jayson don.

"Kuya, I heard na bibisita daw si Gelo at yung kapatid niyang babae. I never met her." wika ng isang lalaki na may itim na buhok. Tumingin ako sa tabi niya. Kasama niya si Jayson at ang isa pang lalaki. Inis! Bigla akong nagtago sa likod ng poste.

Nung umalis na sila, sumakay ako agad ng tricycle papuntang mall.

JAYSON CHAVEZ

"Hi mom, we're home!" sigaw ni Ron. Napatingin ako sa sofa at nakita si Gelo pero wala ang kapatid niya.

"Ma, nasan yung isa naming pinsan?" tanong ko.

"Pinabili namin ng cake." sagot ni mama.

"Hi po tita." bati namin at sabay mano. The food was already ready pero wala pa ang pinsan namin. Apat na oras na kaming naghihintay. Ang lapit lang naman ng mall.

"Jayson, puntahan mo nga pinsan mo. Eto itsura niya." wika ni mama at pinakita ang picture ni Cassie? Kahit five years ang lumipas, kilala ko parin 'yang mukang yan. Nagmadali ako. Sumakay ako ng kotse at pumunta sa mall.

«at the mall»

Ang tagal ko nang hinahanap si Cassie pero hindi ko siya makita. Nagtanong na rin ako. Saan kaya siya pumunta. Lumabas ako ng mall. Baka sakaling nandon siya.

"Thank you for saving me." wika ng isang babae. Tinignan ko kung sino siya. It was Cassie bit-bit ang cake.

"It's nothing. Uhmmm..can I get your number?" tanong ng isang lalaki.

"Uh sure." sabi ni Cassie at binigay ang phone number niya. Ano kayang nanyari? Hindi ko nalang siya kinausap. Sinundan ko nalang siya.

CASSIE HERNANDEZ

"Sorry po kung napakatagal ko." wika ko.

"Okay lang. Nakita kaba ni Jayson?" tanong ni tita. Huh? Napatalikod ako at nakita si Jayson na pawis na pawis. Ang lintik! Ang gwapo niya parin.

"Kumain na tayo." wika ni Carlo. Haha. Tumango nalang ako. Umupo ako sa tabi ni kuya Gelo at Carlo. Pagkatapos kumain tinulungan Ako ni Jayson magligpit. Inis naman.

"Hindi mo ba ako naaalala?" tanong ni Jayson. Oh sheeet.

"Huh? Diba ngayon lang tayo nagkita? Anong ibig mong sabihin?" yun nalang sinabi ko. Kailangan ko na talaga siyang kalimutan.

"Magbestfriend tayo noong highschool." wika niya. Noon lang yun!

"Di talaga kita maalala."

"Lagi nalang ganito. Dapat sinabi ko yung totoo para hindi kana nawala sa tabi ko."

----------

END OF PROLOGUE

----------

Hey guysss! Eh. Wala namang nagbabasa nito. Ay Basta. Cliffhanger ba yung ginawa ko? Di Ako sure. Ehehehe.
Goodbye..