Ik kan het me nog heel goed herinneren, het was 6 maanden geleden. Ik was bij Sascha thuis, toen mijn vader me opbelde. Hij zei dat mama een ongeluk has gehad en dat ze in het ziekenhuis lag.
Toen ik bij het ziekenhuis aan kwam was het al te laat, mijn vader zei dat de artsen niets meer voor mijn moeder konden doen, en dat ze al hersendood was.
2 dagen later toen iedereen afscheid van mijn moeder had genomen, ging ze van het beademingsapparaat af, en overleed ze diezelfde middag. Ik was er helemaal kapot van, en had de hele dag gehuild.
Ik schrok wakker uit mijn gedachten door mijn vader, hij vroeg of ik iets wilde drinken. 'Cola' zei ik.
Het is heel warm buiten, de zonerbaknyie is net begonnen en ik lig te zonnen in de tuin. Evi loopt naar buiten en met haar bekakte stem zei ze 'Je moet niet te lang in de zon liggen hoor Saar, dat is echt niet goed voor je'
Ik haatte het als Evi me 'Saar' noemde, ik haar haat sowieso.
Drie maanden geleden was mijn vader ineens dolgelukkig thuis gekomen, hij lachte, iets wat ik hem sinds mijn moeders dood nog nooit had zien doen.
Hij vertelde me dat hij een vrouw had ontmoet, en dat ze het beste was dat hem sinds mijn moeder was overkomen, ik werd er heel stil en misselijk van.
Het idee dat mijn vader mijn moeder ging inwisselen voor een andere vrouw, gaf me kots neigingen.
Alles ging super snel, na 1 maand sliep ze meer hier als in haar eigen huis, mijn vader vond dat ze hier wel kon komen wonen.
Dus nu woont ze hier in huis, en ik vind het verschrikkelijk. Mijn vader is wel heel gelukkig met haar, maar ze lijkt totaal niet op mijn moeder. Zij had een lieve uitstraling, en een zachte, gevoelige stem. En Evi .... "tja"
•°•°•°•°•°
Hoii, dit is mijn eerste boek op wattpad, laat het even weten als je het leuk vind, en geef ook gerust kritiek en advies ;)
Xxx Mij
