Beoordelingen

Opdracht 5.2 door @amyverheijenxoxo

Belle en het beest

Ariana was een ware schoonheid. Haar grote, blauwe ogen en stralende glimlach lieten zelfs de meest somber gestelde ziel glimlachen; het was dan ook geen verassing dat ze in het dorp waarin ze woonde, leefde en werkte erg geliefd was.

Maar niet iedereen was zo dol op het meisje, haar hartvormige gezichte, egale gebruinde huid en krullende donkerbruine haren wekten jaloezie op. Haar sprankelende glimlach loste al gauw (?) in de borrelende put van haat waar ze sinds de eerste dag van de middelbare school in geduwd was.

Ariana leefde gebukt onder de pijn, liet zich nog zelden buiten zien. Haar huid verbleekte en haar sprietjes verdwenen éen voor één. Haar schoonheid was niet meer puur, had niet meer de levendigheid van een onbeschadigde ziel die de hele wereld aan haar voeten had liggen. Ze had iets onbereikbaars.

Toen kwam hij.

.../~-*-~\...

Een hoop kabaal kwam uit lokaal B13 en verstoorde de rust in de verder verlaten gang. Achter de deur schreeuwden de kinderen van havo drie en liepen letterlijk en figuurlijk over de wanhopig geworden geschiedenis leraar heen. Helemaal afgezonderd achterin de klas, met haar neus tegen het raam gedrukt zat de kleine en breekbaar uitziende gestalte van Ariana.

De verschillende vliegtuigjes en propjes die ze over zich heen had gekregen staken uit haar rafelende tas. Een grimas stond op haar gezicht terwijl ze gedachteloos naar het stralende weer buiten keek. Geschiedenis was één van haar favoriete vakken, maar sinds het laatste halfjaar had ze het opgegeven iets te ontcijferen en lip lezen was ook geen succes: ze geloofde niet dat de Grieken roze broeken met stekels droegen.

"Dames en heren!" De schelle stem van meneer Schoutberg schreeuwde door de klas heen maar behalve Elsa, die voor in zat en een hele landing spuug over zich heen kreeg, keek niemand op. Dapper en in tegenstelling tot anders zette hij dit keer wel degelijk door. "Vanaf vandaag zal een nieuwe leerling jullie vergezellen." Op slag was het stil.

Meneer Schoutberg was blij verast en in zijn nopjes ging hij verder. "Zijn naam is Jason Mercur, en ik verwacht dat jullie hem met respect zullen behandelen." Zijn donkerbruine ogen tuurden driegend over zij montuurloze bril naar de twee bullebakken die elkaar grijnzend aankeken.

Op dat moment ging de deur open. Een boom van een jongen kwam met een gewicht op onweer naar binnen lopen, perfect op tijd. Ariane's blik viel direct op zijn de getatoeëerde slang die zich vanuit zijn middel-zijn witte shirt was doorschijnend- een weg omhoog werkte naar zijn borst en uiteindelijk naar zijn brede schouders, waar de kop van het dier ruste en zijn kraaloogjes driegend gluurde. Even dacht Ariana zijn tong te zien flitsen, maar dat weide ze aan haar schamele ontbijt en te grote fantasie.

Hij was ongelofelijk knap en gespierd, ze voelde haar wangen branden en beschaamd wende ze zich weer af. Ze zag niet dat hij al een hond zijn neus in de lucht stak en zijn donkerbruine ogen bijna bood door het lokaal liet gaan.

"Aangenaam Jaso-," de jongen kapte hem af met een simpel gebaar van zijn hand en beent zonder acht te slaan op de brandende blikken die hem volgden tussen de tafels door.

Jason blijft staan voor het tafeltje van Ariana, die verbaasd weer opkijkt. Zijn ademhaling verstrakt en hij keek haar aan alsof hij het niet kon geloven. Dan komt hij dichterbij, veel te dichtbij naar Ariane's zin.

Haar stoel schuurde over de grond toen ze ging staan en zichzelf wat tijd kocht. Haar hart bonsde in haar keek en haar borst zwoegde op en neer toen ze zijn lichaamswarmte kon voelen. "Jij. Bent. Van. Mij!" Wild drukte hij zijn lichaam tegen (?). Een diepe grom vibreert in de ruimte en gevangen tussen zijn armen beseft Ariana zich dat ze een wilde tegenover zich heeft.

Dan schieten zijn ogen van bruin naar rood en een vaag besef dringt bij haar naar binnen. Terwijl zijn ogen woest maar ook een soort van vertederend in de hare staren, maakt Ariana een beslissing met een vastberadenheid die ze een paar jaar geleden voor het laatst gevoeld heeft.

Ze gaat dit wilde beest temmen.

.

.

.

Technisch

Het gebruik van goede zinnen

Ik zie sommige zinnen waarbij woorddelen missen zoals bij de zin: 'Wild drukte hij zijn lichaam tegen.' volgens mij moest dit iets van 'Wild drukte hij zijn lichaam tegen haar aan.' zijn.

De alineaverdeling

Je hebt de alinea's goed verdeeld

De opbouw van het verhaal.

De opbouw is erg goed, ook erg mooi dat je dat tekentje hebt geplaatst waardoor het duidelijk was dat er een sprong zou worden gemaakt.

Spellingfouten

Ik heb eigenlijk nogal wat spellingfouten gevonden, die ik vetgedrukt heb.

Grammaticafouten

Af en toe zie ik dat je twee werkwoordstijden door elkaar gebruikt, daarnaast spel je sommige werkwoordsvormen niet helemaal goed. Verder doe je het goed!

Interpunctiefouten

Op een missende spatie na, was het goed!

Inhoudelijk

De inhoud zelf

Je vertelt heel duidelijk over de verandering van Ariana, nogal sneu eigenlijk wat ze heeft meegemaakt.

Of het goed aansluit op de opdracht

Ik vind het goed aansluiten op de opdracht, zelf had ik het wel wat langer willen zien, gewoon omdat je dan het moraal meer naar voren kon halen. Ik zag het moraal er namelijk niet echt in, waarschijnlijk omdat het daarvoor gewoon te kort was. Toch was het wel een leuk idee!

Of de woorden die je kiest in het verhaal passen.

De woorden passen goed in het verhaal, niets op aan te merken!

Of je de karakters goed naar voren kan laten komen.

Je beschrijft de gevoelens van het ik-personage erg goed!

De duidelijkheid van het verhaal.

Het verhaal is erg duidelijk!