''Asmin biliyorsun seneye senin için çok önemli bir yıl bu yıldan üniversite sınavlarına hazırlanmalısın tatlım.''dedi annem ayakkabılarımı giyerken.
''Biliyorum anne görüşürüz.''deyip onu öptüm ve evden çıktım.Evet okulumuzun ilk gününden öğütler almaya başlamıştık aman ne güzel!
Kulaklığımı takıp okula yürümeye başlamıştım.Arkamdan koşarak gelen Arya'yı fark etmemiştim ki tıpkı ilkokul çucuğu gibi sırtıma atladı.3 ay boyunca yazlıkta olduğu için görüşememiştik ne kadar da özlemişim.Sıkıca sarıldıktan sonra koca bir yılı nasıl geçireceğimiz hakkında konuşmaya başladık.Konuşurken çoktan okula gelmiştik bile.Tören başlamıştı her zamanki gibi geç kalmıştık.Ne olduğunu anlamaya çalışırken hızlıca sıraya geçtik ve arkadaşlardan biri karma yapıldığını söyledi.Kahretsin ben sınıfımdan memnunum!Biz gelene kadar 10. sınıflar bitmişti sıra bizde yani 11. sınıflardaydı.
''A sınfından başlıyorum.Eylül Kara,...''
''B sınıfı , Cansel Işık,...''
''C sınıfı Ahmet Bora,...,Arya Dinç,...Selda Şimşek.''Ne! Olamaz ,yok artık ben Arya'yla ayrı sınıfta olamam.Arya'ya döndüğümde bana gözleri dolmuş bi şekilde baktı.
''Tenefüste konuşuruz gitmem gerek.''dedi.
Doğal olarak bende kalan son sınıfta yani D şubesindeydim.İşin kötü yanı Pamir de aynı sınıftaydı.Merak etmeyin tipik kötü çocuk ve benim düşmanlığım gibi bir olay yok.Doğru,yani Pamir kötü birisi yani işte kötü çocuk dediklerimizden ama bizim aramız iyi sorun da bu. Çevremdeki kimse onunla arkadaşlık yapmamı istemiyor.Beni kötü etkilediğini düşünüyorlar ama sorun değil zaten onunla çok samimi değilim.
Sınıfa doğru ilerlerken müdür yardımcısı bana seslendi ve yanına gittim.Hemen konuşmaya başladı.
''Bak Asmin sen zeki bir kızsın ama bunu hiç kullanmıyorsun her gün daha kötüye gidiyorsun.Seni toparlayamıyoruz.Ne yazık ki Pamir'le aynı sınıftasın ve onunla samimi olmanı istemiyorum o kötü birisi ve seni iyi etkilemiyor.Lütfen bu yıl kendini toparla.''dedi.Sözlerini bitirdiğinde sinirlenmiştim.
''Ben napıyorsam kendi aklımla yapıyorum Pamir'le hiç bir alakası yok.Belki de artık hocaların göz bebeği olmak istemiyorum.Çünkü benim üstümde sorumluluk olmasını istemiyorum.Yaptığım en ufacık hatayla göze batıyorum.Onca başarımı ufacık bir hatayla silebiliyorsunuz.''dediğimde çok sert oldu diye düşündüm.Ama pişman olmadım.
''Sınıfına git Asmin!''diye sert bir şekilde bağırdı.1 saniye bile durmadan hızlıca sınıfa gittim.
Sınıfa gittiğimde en arka köşeye oturdum.Gözlerimi dışarıdan ayırmıyordum.Telefonum çalınca arayanın babam olduğunu gördüm ve daha çok sinirlendim.
''Ne var baba?''
''Asmin benimle düzgün konuş!''dedi sinirle.Sonra derin bir nefes alarak devam etti.
''Neyin var?''
''Neyim mi var ?Hah! 3 ay boyunca naptın baba yaz boyunca yoktun ! Okullar açılınca gelir dedim yine yok.Sen beni hiç özlemiyor musun ? Baba senin bir kızın var belki annemle ayrısın ama ben burdayım yurtdışında çalışıyor olabilirsin ama senin kızın burada Türkiye'de baba!Belki yolun düşerse uğrarsın olur mu?''deyip telefonu suratına kapattım.Herkesin dönüp bana baktığını fark edince sırama daha da gömüldüm ve dışarıyı izlemeye başladım.Bugün noluyordu bana sürekli sinirleniyordum.Yanıma oturan kişiyle ilgilenmemiştim ki konuşmaya başladı.
''Neyin var güzellik?''dedi ukala bir tavırla.Gözlerimi devirdim ve dönüp ona baktım.Pamir gibi kötü görünümlü bir çocuktu ve yakışıklı.Hafifçe ona yaklaşarak eğildim.
