Sonsuz arkadaşlık

Anca beraber kanca beraber

(Aradan baya yıl geçti)
Artık yaşlanmışdık yaşımız oldu 50.Gine ayrılmamışdık.İşte gerçek dostluk,gerçek arkadaşlık.Onca seneler kardeş gibi yaşadık.Birbirimize destek oluyorduk,köstek değil.Birgün yolda yürürken karşıdan karşıya geçiyordum bi an başım döndü gözlerimin önü karardı yere düştüm nedeni bilinmiyordu.Eve gittiğimde saçlarımın döküldüğünü gördüm saçlarımı tararken eskisinden çok saçım çıkıyordu.Tedirgin oldum,aklıma kötü şeyler geliyordu ama pozitif olmaya çalışdım.Bikaç ay geçti saçlarım sanki yokmuş gibi hissediyordum,gine çok dökülüyordu.Kendimi hasta hissediyordum,çok halsizdim kolumu bile oynatamıyordum.Yarın hastaneye gidicekdim.Gerçekden bi hastalığım varmıydı,yoksa benmi öyle hissediyordum belkide doğal bişeydir. Neyse onları yarın öğrenecekdim.
İşte o gün hastaneye gittim.Sırama 3,4 kişi kalmışdı o kişilerde gittikden sonra bana geldi.İçimde bi his vardı ben sanki hastaydım,çok kara düşünüyordum,göğsümün üstüne bi taş oturdu sanki.İşte odaya girdim bu sefer göğsümün üstündeki taş dahada ağırlaşdı bu sefer içimden gerçekdende bir hastaydım dite geçiyordu.Doktor rahatsızlığımın ne olduğunu sordu.Ben olanları anlattım.1 haftaya çıkarmış sonuç.İşte bende o güne kadar RABBİME dua ettim.İşte o gün geldi kızlarla hastaneye giderken gine gözlerimin önü karardı,gine halsizleşdim ve yere düştüm.Kızlar beni kaldırdılar zaten hastaneye az kalmışdı,gözlerimi açtığımda hastanede yatıyordum.kızlar yanımda yokdu merak ettim yerimden kalktım.Kızlar dokdorun yanındaydılar biraz kulakmisafiri oldum.Kızlar doktora ne hastalığımın olduğunu sordular.İşte o zamanda içime bir taş oturdu,heyecanlandım ve tereddütlendim.Doktor hastalığımın çok ağır hastalık olduğunu,her an ölenileceğimi söyledi.Kızlar oradan ağlarken,bende olduğum yerden gözlerimden yaşlar akıyordu.Doktor kızlara meleğe çok iyi bakın onu üzecek bişey yapmayın dedi o zaman Zeynepde peki doktor bey hastalığını nasıl söylicez dedi doktor tapıcak bişey yok ona açıklamamız gerek.Sonra ayaklandılar,galiba yanıma geleceklerdi,hızlıca gözyaşlarımı silip yatağa koşdum onlar yanıma gelince uyanmış gibi yaptım doktor bana bişey söylicekdi işte hastalığımı sordu gine gözümden yaşlarım aktı kızlarında,doktorunda.herkes biandan ağlarken içim yanıyordu,hastayım kelimesini duyunca içime hep bir taş otururdu.Panikatakdım oyüzden evimizi hastanenin yanına taşıdık.Bir yandan kızlar bir yandan doktor morelimi düzeltmeye çalışıyordu ama boşuna her şey boşuna onlara yanlız kalmak istiyorum dedim ve odadan çıkdılar.Kendimi boş bir insan hissediyordum artık yediğim yemekden içtiğim sudan yeniğim meyveden yaşadığım hayattan tat almıyordum herşey boş ben boşum hastayım .3 yıl dışarı çıkamadım.Hastalığım geçmişdi onun sonunda çok kötü bir hastalığımı öğrendim kanserdim.Saçlarım yoktu saçlarımı kesdim kel oldum🙂kendimi komik buluyordum.Neyse.Kızlar bir gün bile beni tek bırakmadılar hergün yanımda oldular.Bende pes etmedim.