Geriye doğru sayıyordu:
" On iki",dedi ,biraz sonra da "On bir".Arkasından "On", sonra"Dokuz",daha sonra ,hemen birbiri ardına "Sekiz"ve"Yedi".Arkadaşı merakla dışarı baktı.Sayılacak ne vardı acaba? Görünürde sadece kasvetli, bomboş bir avlu ile altı-yedi metre ötedeki tuğla evin çıplak duvarı vardı.
Budaklı köklerinden çürümüş , yaşlı mı yaşlı bir asma ,tuğla duvarın yarı boyuna kadar tırmanmıştı.
Dönüp arkadaşına :
"Neyin var"? diye sordu.Hasta kız fısıltı halinde :
"Altı",dedi .Artık hızla düşüyorlar. Üç gün önce neredeyse yüz tane vardı. Saymaktan başıma ağrı giriyordu.Ama şimdi kolaylaştı. İşte biri daha gitti. Topu topu beş tane.kaldı şimdi".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BİR UMUT
Teen FictionÜlkenin batısındaki küçük bir mahallenin bir sokağının neredeyse tamamı ressamlardan oluşmaktaydı.Bu mahallede ,üç katlı bodur bir tuğla yığınının tepesinde iki kız arkadaşın stüdyoları bulunmaktaydı.Alt katlarında ise yaşlı bir ressam otururdu. ...
