Een bekende auto kwam de oprit opgereden, het was pap. 'Neen ik wil niet naar huis ,' zei ik tegen Oma. Ik liep naar boven en verstopte me in een klein kamertje waar allemaal bollen wol opgestapeld waren. Na een tijdje kwam mijn vader berispend voor de deur staan en vroeg of ik mee wou. 'Nee,' zei ik , 'dat wil ik niet, ik ga niet mee ik blijf bij oma!' riep ik luid. Ik wou absoluut niet mee gaan. hij stok me recht en nam me mee naar beneden, ik gaf oma nog een omhelzing en stapte de auto in. ik bedacht me net dat ze me nooit zo bang had gezien , zou ze het erg vinden? Eenmaal thuis liep ik de trappen op en ging ik naar mijn zolderkamertje. Ik nam mijn gsm en begon oma te sturen: 'Ik wil bij jou zijn hier thuis voel ik me niet gelukkig'. al snel kreeg ik een bericht terug waar in stond dat ik me geen zorgen moest maken en mijn hoofd moest op houden. Ze had makkelijk praten, zei heeft geen ouders die willen gaan scheiden en je daarvoor beginnen te mishandelen! boos legde ik mijn mobieltje weg en keek ik naar buiten. We woonden in een drukke stad, liefst wil ik gewoon op het platteland wonen net zoals oma.
