GÜNESiM OLUR MUSUN?

ayrılık

-Siz gercekten ciddi misiniz?

Şaşkınlıkla agzımdan dökülen ilk kelimeler bunlar olmustu. cevaplarının hayır olması ümit ediyordum

-Bak tatlım üzgünüz ama bu bizim icin gerekli, iyi olabilmemiz icin,bizi anlamani bekliyoruz senden.Tamam belki kabullenmen zor olacak ama artik alısmak zorundasın hem ayrılan tek anne baba biz degiliz.

anlamiyorum nasil bu kadar rahat olabiliyordu.o sesindeki yumusaklıkda neydi sahte gulumseni saymiyorum bile.

-Anne anlıyamiyorum.Benden bu kadar cabuk kabullenebilmemi nasıl beklersin? Ya daha 1hafta once masada deli gibi, başka yer yokmus gibi öpùsen siz degil miydiniz?

-Stella bak kızım biz üzülmeni istemiyoruz sadece biz birbirimiz icin pek uygun degilmişiz.

iste yine yumuşak ses tonu anlamıyordum fırtınalı havayı gören sadece ben miydim? sesleri neden bu kadar rahatti neden???

-Baba aptal degilim tamam mi? Neler olldugunu henüz kavrayamasamda normal bir cift asla 17 yıl sonra birbirlerine göre olmadiklarını anlamazlar.Simdi biri bana burda neler döndügünù anlatabilirmi sansurlemeden ..

gözlerim pencereden dısarı kaymisti mutsuz oldugumda asla karsimdakınin gözlerine bakamazdım.Yine oyle olmustu.Gozlerime baktiginda ikisininde üzgün oldugumu anlamasi uzun sürmedi

-Bak stella istersen anlama ,kararimdan nefret et hatta benden de ama bu iş bitti.Tamam mi?dedi ve masadan hızla kalktı koridorda hışımla ilerlerkenki sesini duyabiliyordum...iste annemin alıstığım davranışları buydu yine aynı otoriter tavırla kaçıp gitmisti.Beni yalnız bırakmıştı sorularımla

Babamın deniz mavisi gözlerine rüya gördüğùmü söyle diyen bir bakış attigimda onun kalkmaya yeltendigini gördum. Böyle durumlarda evde sorunlar çıkardı ayrılığın sinyal vermesi gerekmez miydi? Amaben bu sabaha kadar hiçbir şey anlamamıştım. Bir aptal gibi ilk kez erken kalkmis ve kahvaltı hazırlamıştım. sandalyelere cok beğenerek aldığım canım ailem yazan örtüyübile takmıştım.Şimdi ise babamda beni bırakmak için ayağa kalmıştı.gözüm canım ailem yazan kırmızı örtüye takılmısdı.Bos gözlerle hep atkadaslarima anlattğım kusursuz ailemin yıkılışını izlerken elimden birsey gelmiyordu.Hani istedigimiz her seyi yapacak güçteydik. Ben bu yıkılan aileyi seyretmekten başka ne yapabilirdim. Beni düşüncelerimden sıyıracak tek sey  telefonumun ürkütücü müzigiydi.Ekranda Lucy 'nin ismini gördüğümde biraz olsun rahatlamistim.O benim en iyi arkadasimdi kendisi ömür boyu polyannacilik oynamaya yemin etmis gibi komür madeninde elmas bulan kisilerdendi.

-Alo

-nasilsin stel diye sordu karsidaki neseli ses sirf bu yuzden bile onu saatletce dinleyebilirdim.

-iyiyim

karsidaki ses biraz durdu.

-ses tonu yorgun birazda aglama istegi sezdim sanki stel iyi misin bir sorun mu var.

Aslinda tahmin.etmeliydim.En iyi arkadasim oldugu ve ses tonumdan ne giydigimi anlauacak kadar yakin oldugunu unutacak kadar ûzgün bir haldeydim.(abarttim)

-Bir sey yok ya nerden cikardin dedim .

nedense bu olay onunla konusmak istemeyecegim tek seydi.

-Pardon yanlis oldu yaa sorun var oraya geliyorum dedi.Karsidaki ses