neydi seni bana düşman edip, hayallerimi yıkan?
sana olan düşüncelerimi yerle bir eden? gerçi mahsum bir çocuğu bile yetim bırakabilen dünya,
bize uğramadanmı gidicekti?
kara dünya, zalim dünya
hoş geldin bu geceki satırlarıma...
yine sözün bittiği yerdeyim.
sen gittin gideli sözün bittiği yerden göçüp gidemedimki bir kuş misali,
olsun bu hayat da bana böyle öğretti kafama vura vura, kimseye güvenmemem gerektiğini.
insan nasıl bile bile aynı hatalara koşar adımlar ile gider?
nasıl kendi hayatının yok oluşunu izleyebilir...
yada nasıl kıyarki masmavi gökyüzünu koyu siyahı çevirmeyi.
bir dumanın ardindan yok oluşların arkasına saklanan,,,
gözümde küçücuk olup,
yerleri ve yaralıları derinde olan insanlar
"İNANIN BENİ YILDIRAMIYACAKSINIZ"
YAZAR :EDA YAVUZ...
