Yere çökerek ağlamaya devam ettim. Bi yandan ağlıyo bi yandan saçlarımı çekiyodum.Nefes almakta güçlük çekiyodum belki bi kriz geçiriyodum. İnsanin annesi ve babasını kaybetmesi kolay digil ve ben onu kaldiricak bi bünyeye sahip digilim. Ben bunları düşünürken idaya teyzem girdi.
" Tatlım , benle İzmir'e geliceksin ."
"Hayır teyze ben bu evde onların anılarıyla yaşıcam"
"Böylesi senin için daha iyi olucak istersen bazı şeyleri yanına alırsın zaten bu ev satılmıcak istedigin zaman gelir görürsün o zaman"
Wattpad e yeniyim ve bu ilk hikayem girisi kısa oldu ama yakın da yb gelir
