7 Rings

0.0

Jungkook merdivenlerden hızla inerken arkasından koşan Seokjin'den kaçıyordu. Tam merdivenlerden inip sağa dönmüştü ki önüne bakmadığı için sertçe birine çarptı. Kendisi hafifçe sendelemişti fakat göz ucuyla çarptığı kişinin yere düştüğünü görmüştü.

Çarptığı kişiye bakınca hafifçe güldü. Park Jimin onların katta ne yapıyordu?

Elini kalkması için ona uzattı. Jimin eline hafifçe tutunarak kalktı. Jungkook, Jimin üstündeki tozları silkelerken gözlerini kırpmadan ona bakıyordu. Park Jimin bu kadar güzel miydi?

Jimin belli etmese de onun bakışlarının farkındaydı. Yüzüne masum bir ifade yerleştirdi. Ondan uzun olan çocuğa alttan bakarak gözlerini kırpıştırdı.

" Özür dilerim, iyi misin? "

Jungkook, Jimin'in her zamanki nazik sesini duyduğu zaman gözlerini kırpıştırdı. Sonra hemen yüzündeki şaşkın ifadeyi sildi ve her zamanki sert ifadesini takındı. "Önüme bakmıyordum ben özür dilerim."

Jimin onun hareketlerini dikkatle izliyordu. Gözlerini yere indirdi ve dudaklarını yalayarak ıslattı. Her zamanki nazik gülümsemesiyle birlikte konuştu. "Bir sorun yok o zaman. Hoşçakal."

Jimin, Jungkook'un yanından geçip merdivenlerden aşağı inerken Seokjin Jungkook'un yanına gelmişti. Tam ona bağıracakken onun gözünü kırpmadan merdivenlerden inen Park Jimin'e baktığını gördü. Kaşlarını hafifçe çattı. "Bir sorun mu var?"

Jungkook derinden gelen sesiyle mırıldandı.

"Evet, büyük bir sorunumuz var."